Συμπαντικές Αποκαλύψεις (μέρος 1ο)!!!

Το άρθρο αυτό ασχολείται με έννοιες που νομίζουμε όλοι ότι γνωρίζουμε καλά, αλλά ελάχιστοι τις έχουμε φιλοσοφήσει ή τις γνωρίζουμε σε βάθος.
Για καλύτερη κατανόηση θα πρέπει να έχετε ανοικτό μυαλό και να μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την φαντασία σας.

ΟΙ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ

Ας υποθέσουμε ότι βρισκόσαστεστε μπροστά σε μία μπασκέτα και προσπαθείτε να σκοράρετε ρίχνοντας μία μπάλα στο καλάθι .
Τα ενδεχόμενα είναι δύο με πιθανότητα 50% το κανένα να συμβεί:
'Η θα σκοράρετε ή θα αστοχήσετε
Είναι όμως πάντα πράγματι έτσι; Είναι το σύμπαν κατασκευασμένο για να ακολουθεί πιθανότητες;

ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ

Kανένας δεν μπορεί να προβλέψει με απόλυτη ακρίβεια το αποτέλεσμα της προσπάθειας του πριν ρίξει την μπάλα.
Η προσπάθεια πρόβλεψης προηγείται χρονικά από την ρίψη.
Οι δύο ενέργειες (πρόβλεψη, ρίψη) εξελίσσονται διαδοχικά στο χρόνο.
Μπορούν οι δύο ενέργειες να μελετηθούν χρονικά αντίθετα ή απολύτα συγχρονισμένα;
Mην βιαστείτε να απαντήσετε όχι...
Χθες , την ίδια περίπου ώρα, στο ίδιο γήπεδο,με την ίδια μπάλα και ρούχα , στην ίδια σωματική κατάσταση και από την ίδια θέση ξαναδοκιμάσατε την ρίψη με επιτυχία.
Όμως κάποιος μαγνητοσκοπούσε την επιτυχημένη προσπάθεια σας.
Σας επιτρέπει σήμερα πριν επιχειρήσετε την βολή να δείτε σε replay την προσπάθεια σας.
'Εχετε τώρα την δυνατότητα να μελετήσετε εκ των προτέρων την επιτυχημένη προσπάθεια, να εξετάσετε την τροχιά της μπάλας και τις κινήσεις σας και να επαναλάβετε την χθεσινή σας επιτυχία χωρίς σφάλματα.
Τι πιθανότητα έχει σήμερα η προσπάθεια σας, αν όλες οι άλλες συνθήκες που την επηρεάζουν παραμείνουν σταθερές;
H πιθανότητα δεν θα πλέον 50%, αλλά θα πλησιάζει το 100%. Ο τυχαίος παράγοντας περιορίστηκε στο απολύτως απρόβλεπτο.
Καταφέρατε με την αντίστροφη χρονική ανάλυση της προσπάθειας να μεταβείτε σε μία πιο σταθερή κατάσταση και να ελέγξετε το μέλλον.
Στην πράξη κάθε άνθρωπος διαθέτει μνήμη που λειτουργεί όπως η βιντεοκάμερα και καταγράφει το παρελθόν και το παρόν .
Δεν μπορεί να καταγράψει το μέλλον...
Μπορεί;
Mην βιάζεστε να πείτε όχι...

Η ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΑΣΗΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ

Ας υποθέσουμε ότι πίσω από την μπασκέτα έχετε βάλει ένα καθρέφτη.
Με δεδομένο ότι το φως κινείται πιο γρήγορα από την μπάλα μπορείτε να προβλέψετε ότι η μπάλα κατευθύνεται με επιτυχία και θα μπει στο καλάθι νωρίτερα από το πραγματικό γεγονός.
Πόσο νωρίτερα; Aν η μπάλα κινείται με σταθερή ταχύτητα V, o καθρέφτης απέχει από την μπάλα απόσταση s1, η μπάλα απέχει από σας απόσταση s2 και η ταχύτητα του φωτός στο περιβάλλον που βρίσκεστε είναι c, θα γνωρίζετε την εξέλιξη του φαινομένου νωρίτερα κατά χρόνο dt= 2*s1*v/ c^2.
Στις συνηθισμένες μικρές ταχύτητες η διαφορά είναι ανεπαίσθητη.
Αν όμως η απόσταση s1 είναι σημαντική και ο καθρέφτης βρισκόταν πχ στο βάθος του σύμπαντος θα είχαμε σημαντική συστολή του χρόνου.
Από την παραπάνω σχέση μπορούμε να καταλάβουμε ότι η φαινομενική διάρκεια του χρόνου είναι απόλυτα σχετική με την θέση μας στον χώρο και με την ταχύτητα μας σε σχέση με την μέγιστη ταχύτητα παρατήρησης στο περιβάλλον μας .

ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΙΤΙΑΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ

Μπορούμε επίσης να αντιληφθούμε ότι σε κάποιες περιπτώσεις είναι δυνατόν να προβλέπουμε το αποτέλεσμα και μάλιστα χωρίς να προηγείται χρονικά η εκδήλωση της αιτίας: Π.χ. Πρώτα βλέπουμε τον κεραυνό και μετά ακούμε την βροντή.
Mπορούμε να παρέμβουμε και να αντιστρέψουμε την χρονική σειρά αιτία-αποτέλεσμα;
Η σκέψη αυτή μπορεί να φαίνεται παράλογη.
Σε πολλές περιπτώσεις εικάζουμε την αιτία και το αποτέλεσμα ανάλογα με την σειρά παρατήρησης των φαινομένων και σε άλλες περιπτώσεις δεν βλέπουμε ποτέ την αιτία.

ΤΑ ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ

Τώρα που μάθατε τα βασικά είναι καιρός για μία αποκάλυψη:
Το σύμπαν στο οποίο ζούμε δεν είναι μοναδικό στον χώρο και στον χρόνο.
Και δεν εννοώ ότι υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα σε μεγάλη απόσταση από μας, όπως πιθανότατα φανταστήκατε.
Τα σύμπαντα αυτά βρίσκονται δίπλα μας.
Για την ακρίβεια από πάνω μας και από κάτω μας.
Από πάνω μας τα μελλοντικά ή τα δυνητικά και από κάτω μας τα παρελθόντα ή μη βιώσιμα.
Φανταστείτε το σύμπαν μας σαν τον αφρό στην επιφάνεια ενός υγρού.
Οι μπουρμπουλήθρες είναι κολλημένες η μία δίπλα στην άλλη και δεν επικοινωνούν, αν δεν σκάσουν.
Αν σκάσουν όμως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να καταλήξουν να ενσωματωθούν με το υγρό και θα πάψουν να αποτελούν τμήμα του αφρού.
Δύο μπουρμπουλήθρες που ενώνονται διαφέρουν σημαντικά από τις μπουρμπουλήθρες από τις οποίες προέκυψαν και πάντα βρίσκονται στην εξωτερική επιφάνεια του υγρού.
Το μελλοντικό συνδέεται πάντα με το παρελθόν, αλλά δεν εξαρτάται απόλυτα από αυτό.
Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον συνδέονται γιατί αποτελούν μέρη ενός χρονικού κύκλου. Η χρονική σειρά δεν καθορίζει απαραίτητα σχέση αιτίας-αποτελέσματος.
Χρονικούς κύκλους ή πρεριόδους βλέπουμε στη φύση γύρω μας.
Είναι η φυσική συνέπεια της δομής του χρόνου.
Ο χρόνος δεν είναι συνεχής και μπορεί να έχει κενά, όπως οι φυσαλίδες του αφρού.
'Ολα τα φυσικά φαινόμενα δεν εξελίσσονται χρονικά ομάλα με σταθερό ρυθμό.
Ο χρόνος έχει όμως σταθερή δομή, σαν το ομοιόμορφο μέγεθος και σχήμα των φυσαλίδων του αφρού.
Κάθε φυσαλίδα εξαρτάται από την διπλανή της, αλλά δεν περιέχεται στην διπλανή της.

ΤΑ ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ ΣΥΝΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΕ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΧΡΟΝΟ

Για να το καταλάβετε ως ιδέα βάλτε ενα φουσκωμένο μπαλονάκι μέσα σε ένα μεγαλύτερο μπαλόνι και προσπαθείστε να φουσκώσετε το εξωτερικό μπαλόνι.
Θα δείτε με έκπληξη ότι όσο φουσκώνει το εξωτερικό μπαλόνι ξεφουσκώνει το εσωτερικό
Μπορείτε να το δοκιμάσετε εύκολα και θα καταλάβετε γιατί κάθε μπαλόνι και σύμπαν έχει την τάση να υπάρχει και να εξελίσσεται αυθύπαρκτα και ανεξάρτητα.
Αν δύο σύμπαντα περιέχονται το ένα μέσα στο άλλο καταλήγουν σε κάτι μεγαλύτερο και πιο σύνθετο.
Το πιο σύνθετο έχει μεγαλύτερη πιθανότητα να καταστραφεί για να προκύψουν δομές απλούστερες και ανεξάρτητες.
Οι δομές αυτές εξελικτικά σε κάποιο μέγεθος αποκτούν σταθερότητα και ομοιομορφία.
Τα μεγέθη αυτά χαρακτηρίζονται κβαντοποιημένα.
Τόσο ο χώρος όσο και ο χρόνος μπορούν να θεωρηθούν κβαντοποιημένα μεγέθη στο βαθμό που μπορούμε να τα μετρήσουμε (μονάδα μέτρησης, ευαισθησία οργάνου μέτρησης)
Οι αρχαίοι θεωρούσαν ως κβάντα τα άτομα.
Η σύγχρονη επιστήμη θεωρεί τα στοιχειώδη σωματίδια ως το βασικό συστατικό από το οποίο αποτελείται η ύλη.
Η αλήθεια είναι ότι η σύγχρονη επιστήμη απλοποιεί τα πράγματα για να τα αναλύσει.
Κανένα μαθηματικό ή επιστημονικό μοντέλο δεν πρόκειται να προσεγγίσει ικανοποιητικά και να περιγράψει την δομή της φύσης.

Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Η φύση περιέχει και συντηρεί μέσα της όλους τους πιθανούς συνδυασμούς και το επιτυγχάνει διατάσσοντας τους στον χρόνο σαν ένα απλωμένο δίκτυ.
Το δίκτυ αυτό όταν διπλωθεί στον χώρο δημιουργεί σταθερές δομές ,γιατί συρικνώνει τον χρόνο εξισώνοντας τον με τα κβάντα του.
Δεν είναι τυχαίο το ότι μία βασική μονάδα για την ύπαρξη ζωής, το DNA σαν δομή βρίσκεται διπλωμένο μέσα στον πυρήνα του κύτταρου,
Όταν το κύτταρο πολλαπλασιάζεται το DNA ξεδιπλώνεται και τελικά σπάει στα δύο.
Τα δύο κομμάτια δεν είναι ίδια, αλλά συμπληρωματικά.
Ψάχνουν άλλα κομμάτια αλυσίδας DNA για να προκύψουν νέα διαφορετικά ολοκληρωμένα σύνολα, ώσπου να εξαντλήσουν στον διαθέσιμο κβαντικό χρόνο τους όλες τις δυνατές ποικιλίες, όλους τους δυνατούς συνδυασμούς.
Υπό την έννοια αυτή η ζωή αναπτύχθηκε εκμεταλλευόμενη την ιδιότητα του χώρου να οργανώνεται σε δομές που συμπτύσουν τον χρόνο και προάγουν την πολυπλοκότητα των μορφών του χώρου.

ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ

Η ανάπτυξη της ζωής ευνοείται από τις μικρές αποστάσεις και την συγκέντρωση των πληθυσμών.
Αντίθετα όταν οι αποστάσεις γίνονται μεγάλες για λόγους επιβίωσης ή η συγκέντρωση των πληθυσμών δεν είναι ικανοποιητική, τα είδη ζωής αποκτούν την δυνατότητα ανάπτυξης μεγάλης ταχύτητας.
Θέλετε σχετικά παραδείγματα;
Tα πουλιά εξελίχθηκαν να κινούνται με μεγάλες ταχύτητες, γιατί έχουν πολύ έντονο μεταβολισμό και χρειάζεται να αναζητούν μεγάλες ποσότητες τροφής διανύοντας μεγάλες αποστάσεις.
'Οταν όμως είναι μεγάλος ο πληθυσμός τους, προτιμούν να σχηματίζουν αποικίες και να αναπαράγονται σε μικρούς χώρους, πετυχαίνοντας ομοιογένεια γενετικών χαρακτηριστικών και ταυτόχρονη μεγάλη βιοποικιλότητα.
Ο Δαρβίνος εμπνεύστηκε την θεωρία της εξέλιξης παρατηρώντας την βιοποικιλότητα κοινότατου είδους πτηνών στα νησιά Γκαλαπάγκος
Τα φυτά, που το μεγαλύτερο μέρος της τροφής τους το απορροφούν από τον αέρα και το έδαφος τοπικά, δεν χρειάζεται να κινούνται.
Χρησιμοποιούν όμως για την ανάπτυξη τους την ισχυρότερη διαθέσιμη μορφή ενέργειας: την ηλιακή.
Τα έντομα εμφανίζουν το φαινόμενο της μεταμόρφωσης ,που δείχνει μεγάλη προσαρμοστικότητα και γενετική ευελιξία.
Σε μία σχετικά μικρή περίοδο ζωής τους μπορούν να εξελιχθούν από αυγά σε λάρβες, σε κάμπιες και τελικά σε πτερωτή μορφή. Επίσης παράγουν μεγάλο αριθμό απογόνων και μπορούν να ζήσουν και στο νερό και στον αέρα, αλλά και κάτω από την γη.
Λόγω του μικρού μεγέθους τους απορροφούν εκθετικά μικρότερες ποσότητες ακτινοβολίας.
Είναι σχεδιασμένα να στηρίζονται σε εξωτερικό σκελετό και σε σχέση με το μέγεθος τους και το βάρος τους είναι πρωταθλητές σε δύναμη, ταχύτητα και δυνατότητα άλματος.
Για όλους τους παραπάνω λόγους η πιο συχνή μορφή ζωής που μπορεί να συναντήσουμε στη γη και ίσως και στο πλανητικό μας σύστημα θα είναι σε μορφή εντόμου ή φυτών.

RAMNOUSIA