Συρία: Αγριοι ισλαμιστές θέλουν να «σταυρώσουν» όλους τους χριστιανούς!

Μια παραμελημένη μέχρι σήμερα πτυχή του εμφύλιου πολέμου που μαίνεται στη Συρία έφερε στην επιφάνεια η προ ημερών απαγωγή των δύο χριστιανών ιεραρχών, του ελληνορθόδοξου μητροπολίτη Χαλεπίου Παύλου και του συρορθόδοξου μητροπολίτη Ιωάννη Ιμπραήμ, λίγα χιλιόμετρα έξω από το Χαλέπι. Μέχρι πρότινος, η καταστροφή της χριστιανικής κοινότητας στη Συρία έμεινε έξω από τα φώτα της δημοσιότητας, παρά τις μεγάλες, τραγικές συνέπειες που έχει υποστεί ο χριστιανικός πληθυσμός.

Με τους ακραίους ισλαμιστές να έχουν συρρεύσει από όλες τις γειτονικές χώρες για να πολεμήσουν στο πλευρό των αντικαθεστωτικών αλλά και του Ασαντ, οι χριστιανοί, το 10% του συριακού πληθυσμού, αν και θέλησαν να τηρήσουν μια ουδέτερη στάση, βρέθηκαν παγιδευμένοι σε έναν πόλεμο που από πολιτική σύγκρουση εξελίχθηκε σε εμφύλιο με χαρακτηριστικά θρησκευτικής διαμάχης.

Χιλιάδες είναι οι χριστιανοί κάθε δόγματος που έχουν εγκαταλείψει τους τελευταίους μήνες τη Συρία με προορισμό είτε τον Λίβανο είτε χώρες της Ευρώπης, κυρίως τη Σουηδία και τη Γερμανία. Οικογένειες που άφησαν πίσω τους περιουσίες και επιχειρήσεις. Ο φόβος τους είναι μεγάλος και δικαιολογημένος. Το σύνθημα των φανατικών ισλαμιστών ότι «οι Αλεβίτες θα πάνε στον τάφο και οι χριστιανοί θα πάνε στη Βηρυτό» αποκαλύπτει το σχέδιο εξαναγκασμού των χριστιανών σε μαζική έξοδο από την περιοχή, ένα σχέδιο που πήρε σάρκα και οστά με το επεισόδιο της απαγωγής των δύο εκπροσώπων της χριστιανικής μειονότητας. Οι επιθέσεις στον χριστιανικό πληθυσμό αλλά και σε εκκλησίες πυκνώνουν, είτε γιατί οι χριστιανοί ζουν και βρίσκονται σε περιοχές-στρατηγικά σημεία που θέλουν να ελέγξουν οι αντιμαχόμενες πλευρές είτε επειδή στις τάξεις της αντιπολίτευσης ενισχύονται οι ομάδες των ακραίων τζιχαντιστών και σαλαφιστών, οι οποίες, μαζί με την οργάνωση Αλ Νούσρα, που συνδέεται με την αλ Κάιντα, επιδιώκουν να επιβάλουν τον ακραίο ισλαμικό νόμο.

Ο Μαρωνίτης αρχιεπίσκοπος της Δαμασκού Σαμίρ Νασάρ είχε απευθύνει εδώ και ενάμιση μήνα δραματική προειδοποίηση ότι η ζωή στη Συρία έχει γίνει πολύ επικίνδυνη για τους χριστιανούς, που πλέον βρίσκονται αντιμέτωποι με δύο επιλογές, είτε να προσπαθήσουν να εγκαταλείψουν τη χώρα, κάτι που είναι άκρως επικίνδυνο, είτε να σκοτωθούν. Στη Δαμασκό «η Εκκλησία έγινε το Τείχος των Δακρύων», λέει ο ίδιος, με εκατοντάδες ανθρώπους να προσέρχονται καθημερινά αναζητώντας βοήθεια αλλά και βίζα για να εγκαταλείψουν τη χώρα. Για την Καθολική Εκκλησία, λέει ο Νάσαρ, το δίλημμα είναι μεγάλο: να βοηθήσουν τους χριστιανούς ιερείς να εγκαταλείψουν τη χώρα ή «να τους συμβουλεύσουν να μείνουν και να οδηγηθούν στον σφαγέα τους;» Η πρώτη επιλογή θα σημάνει την ερήμωση της βιβλικής γης από τους τελευταίους χριστιανούς. Καθολικοί αλλά και ορθόδοξοι προσεύχονται για την επόμενη μέρα σε όσες εκκλησίες έχουν μείνει όρθιες από τις επιθέσεις.

Η συριακή αντιπολίτευση αρνείται κάθε ανάμειξη στις επιθέσεις κατά των χριστιανών. Αλλωστε, ο ηγέτης της Τζορτζ Σάμπρα είναι χριστιανός. Η Δαμασκός, από την πλευρά της, εστιάζει στο μέτωπο Αλ Νούσρα, που έχει σχέσεις με την αντιπολίτευση αλλά και την Αλ Κάιντα. Πρόσφατα η κρατική τηλεόραση μετέδωσε μια «συνέντευξη» με έναν ηγέτη της οργάνωσης που κρατούν οι συριακές Αρχές, ο οποίος προειδοποιεί τους χριστιανούς ότι έχουν τρεις επιλογές: «Είτε να ασπαστούν το Ισλάμ, είτε να πληρώνουν κεφαλικό φόρο ως μειονότητα ή να πεθάνουν». Οι αντικαθεστωτικές δυνάμεις στη Συρία χαρακτηρίζονται από πολυμορφία. Η βασική επιχειρησιακή δύναμη των αντικαθεστωτικών βρίσκεται στα χέρια των Αδελφών Μουσουλμάνων και των ακραίων σαλαφιστών ισλαμιστών. Η σύγκρουση παίρνει πολλές φορές και εθνοθρησκευτικό χαρακτήρα ως διαμάχη μεταξύ σουνιτών μουσουλμάνων και αλεβιτών και χριστιανών. Η παράταση του εμφυλίου θα οδηγήσει στην πλήρη καταστροφή της χώρας και τη μετατροπή της σε ένα δεύτερο Ιράκ. Σύμφωνα με μελέτη του βρετανικού ιδρύματος Civitas, το 1990 ζούσαν στο Ιράκ περίπου 1.400.000 χριστιανοί. Εως την αμερικανική εισβολή, το 2003, είχαν μειωθεί κατά 500.000. Εως το τέλος του 2012 ήταν λιγότεροι από 200.000. Η πτώση του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν απελευθέρωσε τις έριδες των εθνικών και θρησκευτικών διαφορών, όπου οι χριστιανοί έγιναν ταχύτατα στόχος ισλαμιστών ανταρτών. Σύμφωνα με το Civitas, «μεταξύ του 2006 και του 2010, 17 Ιρακινοί ιερείς και δύο Ιρακινοί επίσκοποι απήχθησαν στη Βαγδάτη, στη Μοσούλη και στο Κιρκούκ. Ολοι τους κακοποιήθηκαν ή βασανίστηκαν. Οι περισσότεροι απελευθερώθηκαν, αλλά ένας επίσκοπος, τέσσερις ιερείς και τρεις νέοι κληρικοί δολοφονήθηκαν. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι δράστες απαίτησαν να διωχθούν όλοι οι χριστιανοί από τη χώρα». Δεκάδες εκκλησίες έγιναν στόχος επιθέσεων, χωριά ερήμωσαν.

Οπως έγινε και στο Ιράκ» Ολοι φοβούνται τους εξτρεμιστές, λέει ο Τζορτζ Νασαβάτι της Ορθόδοξης Κοινότητας του Αγίου Γρηγορίου στη Δαμασκό και προσθέτει: «Οι χριστιανοί όμως τους φοβούνται περισσότερο. Κοιτάξτε τι συνέβη στο Ιράκ, μπορεί να συμβεί και εδώ». Η απειλή βέβαια προέρχεται από τους εξτρεμιστές και όχι από τον μουσουλμανικό λαό, που υποφέρει τα πάνδεινα, όπως όλοι, ανεξαρτήτως θρησκείας, στη Συρία. Ενας ιερέας από τη Χαράστα περιέγραφε στους Βρετανούς δημοσιογράφους ότι οι μουσουλμάνοι γείτονές του ζήτησαν καταφύγιο και προστασία στην εκκλησία.

Αντεξαν επί 2.000 χρόνια, αλλά απειλούνται σήμερα από ακραίους μουσουλμάνους Η κοινότητα των χριστιανών της Συρίας υπάρχει από τα χρόνια του Αποστόλου Παύλου. Τα πέντε πρώτα πατριαρχεία -Ιεροσολύμων, Ρώμης, Κωνσταντινούπολης, Αλεξάνδρειας και Αντιόχειας- που άντεξαν από τα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας απειλούνται τώρα από την άνοδο του ακραίου Ισλάμ. Στη Συρία, οι χριστιανοί, από το 30% του πληθυσμού το 1920, έχουν πλέον συρρικνωθεί σχεδόν στο 10% του συνολικού πληθυσμού των 22.000.000. Μεγαλύτερη Εκκλησία είναι η Ελληνορθόδοξη, με σχεδόν 500.000 μέλη υπό Πατριαρχείο Αντιοχείας, με την Αρμενική Εκκλησία να ακολουθεί με 150.000 πιστούς, και τους Συροορθοδόξους να φτάνουν περίπου τους 90.000. Ισχυρή παρουσία έχουν και οι σουνίτες, με 200.000 πιστούς. Οι χριστιανοί είχαν ισχυρή πολιτική παρουσία σε όλα τα κόμματα και τα κινήματα που κυβέρνησαν τη χώρα. Ο ιδρυτής του κυβερνώντος κόμματος Μπάαθ (1963) ήταν χριστιανός και οι ομόθρησκοί του ανέλαβαν κομβικές θέσεις στον κρατικό μηχανισμό, στη διοίκηση αλλά και σε επιτελικές θέσεις στον συριακό στρατό, στη σκιά όμως πάντοτε της ηγεσίας των αλεβιτών και του προέδρου Χαφέζ αλ Ασαντ, που κυβέρνησε τη χώρα για σχεδόν 30 χρόνια, από το 1971 έως το 2000. Η ανησυχία της Αθήνας για τα τεκταινόμενα είναι έκδηλη. Το υπουργείο Εξωτερικών ενημερώνεται διαρκώς για τις εξελίξεις, αλλά και για την υπόθεση απαγωγής των δύο ιερέων. Ερώτησή προς τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς Εξωτερικών και Παιδείας κατέθεσε ο ανεξάρτητος βουλευτής Νίκος Νικολόπουλος, στην οποία επισημαίνει τον σοβαρό κίνδυνο αφανισμού των ορθόδοξων χριστιανών της Συρίας, καθώς βρίσκονται στη δίνη του εμφύλιου πολέμου.

Η κατάσταση παίρνει νέα τροπή μετά τις καταγγελίες των ΗΠΑ ότι το καθεστώς Ασαντ έχει κάνει, πιθανότατα, χρήση χημικών όπλων. Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά, ακόμη και την ανάληψη στρατιωτικής δράσης, την ώρα που οργανώσεις όπως η Χεζμπολάχ επιβεβαιώνουν με τον πλέον επίσημο τρόπο ότι βρίσκονται στο πλευρό του καθεστώτος και δεν θα επιτρέψουν την πτώση του.

Για τους χριστιανούς, όπως και τις άλλες μειονότητες της Συρίας, που φοβούνται την έλευση ενός σκληρού ισλαμιστικού καθεστώτος, τα περιθώρια στενεύουν. Οσοι επιλέξουν να παραμείνουν στη Συρία θα το πράξουν με κίνδυνο τη ζωή τους, καθώς ακόμη και μια εγγύηση προστασίας από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δεν έχει καμία αξία στην παρούσα φάση. Αλλωστε το απέδειξε η περίπτωση του Ιράκ.

Στέλλα Θεοδώρου 

http://www.pentapostagma.gr