Δαιμονισμός: Ψυχοπάθεια ή Κατοχή;

  

Αντίθετα από ότι μας έχει συνηθίσει το Χόλιγουντ, η δαιμονοκατοχή και ο εξορκισμός, είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο που με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο εμφανίζεται σε όλους τους πολιτισμούς και της εποχές του ανθρώπου. Βέβαια, τα αληθινά περιστατικά είναι λιγότερο εντυπωσιακά από ότι μας παρουσιάζει ο κινηματογράφος, και σίγουρα δεν πρόκειται κάθε φορά για την κατοχή μιας αρνητικής οντότητας. Αρκεί κανείς να αναλογιστεί μονάχα τις εκστατικές εμπειρίες των σαμάνων και τα είδη μανίας που αναφέρει ο Πλάτωνας στο Φαίδρο για να αντιληφθεί πως το φαινόμενο που σήμερα οι Χριστιανοί καταδικάζουν, για χιλιετίες ακολουθούσε τον άνθρωπο προσφέροντας καθοδήγηση και θεραπεία.

Το φαινόμενο του δαιμονισμού συνεπώς είναι πέρα ως πέρα υπαρκτό. Αυτό που είναι συζητήσιμο είναι η ερμηνεία του. Και εδώ υπάρχουν τουλάχιστον δυο εξηγήσεις…

Η Ψυχιατρική όπου η συμπτωματολογία της κατοχής μπορεί να ερμηνευτεί με όρους ψυχωσικής έξαρσης, οργανικής διαταραχής ή μιας κάποιας άλλης ψυχοπαθολογίας όπου το άτομο αποζητά λύση στις εσωτερικές του συγκρούσεις υιοθετώντας ακραίες θρησκευτικές συμπεριφορές που όμως χαίρουν την αποδοχή της κοινότητας! Βλέπετε, είναι πιο εύκολο το να αποδώσουμε μια πρόστυχη σκέψη στον Πονηρό, σε κάτι δηλαδή που είναι έξω από μας, παρά στον ίδιο μας τον εαυτό…

Έτσι, μέσα από την παράδοξη συμπεριφορά, ο λεγόμενος δαιμονισμένος όχι απλά μπορεί να εκφορτίσει τις εσωτερικές εντάσεις δίχως να κατηγορηθεί, αλλά και να κερδίσει την (χαμένη;) προσοχή και την αγάπη των κοντινών του ανθρώπων. Φυσικά όλα αυτά συμβαίνουν με την ασυνείδητη βούληση του ατόμου παρά είναι αποφάσεις ενός ώριμου Εγώ.

Από μια διαφορετική Πνευματιστική σκοπιά τώρα, ο δαιμονισμός είναι η επίδραση μιας αφανής ενέργειας στην βούληση και την πράξη του ατόμου. Η εξωγενής αυτή ενέργεια, μπορεί να επηρεάσει μέρος ή το σύνολο των λειτουργιών ενός ανθρώπου ακόμη και με τρόπους που δύσκολα μπορούν να γίνουν αντιληπτοί. Γνωρίζουμε άλλωστε από που πηγάζουν οι σκέψεις μας; Ή μήπως «πίσω» και «πέρα» από τις εγκεφαλικές λειτουργίες υπάρχουν αόρατες χορδές επίδρασης που μερικές φορές πάλλονται από άγνωστες δυνάμεις;

Αντίστοιχα, η κατοχή δεν φαίνεται να συμβαίνει κυριολεκτικά μέσα στο υλικό σώμα του ατόμου -πως θα μπορούσε άλλωστε από την στιγμή που μιλάμε για ασώματες ενέργειες- αλλά για μια συμπαθητική σχέση που αναπτύσσετε ανάμεσα στο αστρικό/παράλληλο σώμα του θύματος και την ξένη ενέργεια.

Δεν είναι παράξενο λοιπόν που σε πολλές περιπτώσεις δαιμονισμού, ο κατάλληλος συνδυασμός φαρμάκων, ψυχολογικής υποστήριξης και προσευχής μπορεί να επιλύσει την κατάσταση. Το αληθινό πρόβλημα μονάχα έγκειται στην ικανότητα σωστής διάγνωσης της όλης συμπεριφοράς…

Πως μπορούμε να ξεχωρίσουμε πότε κάποιος είναι δαιμονισμένος από μια ξένη οντότητα; Ίσως το πιο ασφαλές κριτήριο να είναι ο Παραφυσικός Παράγοντας. Έτσι, αν μια περίπτωση δαιμονισμού συνοδεύετε από ακουστικά και κινητικά φαινόμενα ή άλλες δυσεξήγητες εκδηλώσεις, τότε και μόνο τότε θα πρέπει να αναζητήσουμε απαντήσεις στην πνευματική διάσταση του όλου θέματος.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως μια θρησκευτική προσέγγιση του περιστατικού δεν μπορεί να βοηθήσει και τον ψυχικά ασθενή, δεδομένου της θεραπευτικής ισχύς που μπορεί να ενεργοποιήσει η κατάλληλη χρήση των προσωπικών του πεποιθήσεων. Ακόμη και αυτή η λύση όμως θα πρέπει να ακολουθηθεί με ιδιαίτερη προσοχή και επίγνωση των ευθυνών από όλους τους φορείς που εμπλέκονται.


ΠΗΓΗ