Η ομορφιά....

Ὄμορφα πρόσωπα, σώματα, φορέματα… Σαγηνεύουν τὸ βλέμμα καὶ γιὰ κάποιους, πολλοὺς ἴσως, τὸ φυλακίζουν… Ὅπως καὶ τὴν σκέψιν τους… Πολλὲς φορὲς μάλλιστα αὐτὲς οἱ εἰκόνες μετατρέπονται σὲ δεσμά, φυλακές… Ἀκόμη καὶ τάφους…

Αὐτὸ ποὺ βλέπουμε καὶ ποὺ δὲν ἔχει νὰ κάνῃ μὲ αὐτὸ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ βλέπουμε… Διότι αὐτὸ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ βλέπουμε εἶναι αὐτὸ ποὺ τὸ πρόσωπο κρύβει… Αὐτὸ ποὺ χρειάζεται νὰ μάθουμε εἶναι τὸ εἶδος, διότι αὐτὸ τὸ χαρακτηρίζει… Αὐτὸ ποὺ μᾶς ἐνδιαφέρει καὶ μᾶς ἀφορᾷ εἶναι ἡ ποιότης ἤ ἡ κενότης…
Ἡ εἰκόνα μας πρὸς τοὺς ἄλλους εἶναι τὸ πρῶτο βῆμα τῆς ἐπικοινωνίας μας μαζύ τους. Ἐὰν θὰ τοὺς ἀρέσῃ ἡ εἰκόνα μας θὰ γίνουμε ἤ ἀρεστοὶ ἤ ἀντιπαθεῖς. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ ἐμᾶς. Ἐὰν μᾶς ἀρέσῃ αὐτὴ ἡ εἰκόνα ποὺ προσλαμβάνουμε, τότε ἔχουμε μεγάλες πιθανότητες νὰ συμπαθήσουμε τὸ πρόσωπο ποὺ ἔχουμε ἀπέναντί μας… Ἤ, σὲ κάποιες ἀκραῖες περιπτώσεις, ἀκόμη καὶ νὰ ἐγκλωβιστοῦμε σὲ αὐτὴν τὴν εἰκόνα… Μία φυλακὴ ποὺ γιὰ νὰ ξεφύγουμε ἀπαιτεῖται πολὺ μεγάλο σθένος κι ἀποφαστικότης…
Αὐτὸ ποὺ γνωρίζουμε ὅμως καὶ ποὺ σπανίως ἐφαρμόζουμε εἶναι ἡ ἀποστασιοποίησις ἀπὸ τὴν ἐξωτερικὴ εἰκόνα. Ἡ ἐξωτερικὴ εἰκόνα δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ ἐμπεριέχει τὴν ὀμορφιά. Ἡ εὐμορφία, γιὰ νὰ τὸ λέμε σωστά, ποὺ σημαίνει ἡ καλὴ, ἡ ὠραία μορφή, δὲν σημαίνει ἀπαραιτήτως πὼς καθρεπτίζει καὶ τὸ ὅποιο περιεχόμενον. Τὸ νὰ θαυμάζουμε μόνον τὸ ἐξωτερικὸ τμῆμα κάποιου, εἶναι σὰν νὰ θαυμάζουμε μία συσκευασία… Ἕνα περιτύλιγμα… Διότι παραμένει ἁπλῶς ἕνα περιτύλιγμα. Μία συσκευασία, ὅπως αὐτὲς ποὺ ἐμπεριέχουν ἐκατοντάδες ἄλλα ἀντικείμενα γύρω μας, δίχως προσωπικότητα καὶ ἀντίληψιν. Ἡ εὐμορφία εἶναι κάτι ποὺ οὔτως ἤ ἄλλως θὰ φθαρῇ… Αὐτὸ ποὺ θὰ μᾶς μείνῃ εἶναι τὸ περιεχόμενον. Ἐκεῖ ὀφείλουμε νὰ ἑστιάζουμε κι αὐτὸ ὀφείλουμε πάντα νὰ ἐξερευνοῦμε… Μὲ αὐτὸ συμβιώνουμε καὶ μὲ αὐτὸ συμπορευόμαστε. Αὐτὸ ἐκτιμοῦμε στὴν οὐσία ἥ αὐτὸ ἀποῤῥίπτουμε.

Υ.Γ. Εἴμαστε αὐτὸ ποὺ δείχνουμε. Ὄχι σὰν ἄψυχες κοῦκλες… ἀλλὰ σὰν ζωντανοὶ ἤ …νεκροί!



πηγή