Τι ξέρουμε για το σύνδρομο Asperger;

Ποιο είναι το σύνδρομο Asperger και πως επηρεάζει την ζωή των παιδιών μας.

Ο γιος μας όταν ήταν μωρό ήταν πολύ όμορφος. Διέφερε από τα άλλα παιδιά και κάποιες συμπεριφορές του μας φαίνονταν περίεργες. Ωστόσο, ούτε εγώ είχα αναφέρει τίποτα στο σύζυγό μου ούτε εκείνος. Υπήρχαν στιγμές η συμπεριφορά του Θανάση μας μάς έκανε να κοιτιόμαστε αμήχανα μεταξύ μας, χωρίς όμως να το συζητάμε αργότερα.
Οι άχαρες κινήσεις του ήταν το λιγότερο που μας απασχολούσε, για να μην πω πως δεν τις είχαμε προσέξει καν. Όλοι οι γονείς δεν βλέπουν τα παιδιά τους χαριτωμένα;
Μεγαλώνοντας είχε μια ‘περίεργη’ αλληλεπίδραση με τον κόσμο. Ενώ ήθελε να κάνει φίλους, μου παραπονιόταν ότι δεν μπορεί να βρει, ενώ πολλές φορές έδειχνε να αγχώνεται όταν έβλεπε τους φίλους του όλους μαζί.
Άλλες φορές πάλι, η συμπεριφορά του ήταν παράξενη, έκανε πράγματα που δεν ταίριαζαν με τον ευγενικό χαρακτήρα του και έδειχνε σαν να μην αντιλαμβάνεται τους κανόνες συμπεριφοράς. Για παράδειγμα, τον χαιρετούσαν οι συμμαθητές του κι εκείνος δεν τους έδινε σημασία, αλλά όχι επειδή δεν ήθελε. Καταλάβαινα ότι χαίρεται που του μιλούσαν, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί δεν αποκρινόταν.

Άλλο χαρακτηριστικό που μας τραβούσε την προσοχή ήταν ότι έδειχνε σαν να μην καταλαβαίνει πότε είμαστε θυμωμένοι και πότε όχι. Σαν να μην αντιλαμβανόταν τις διαφορές στον τόνο της φωνής. Είτε τον μαλώναμε και του μιλούσαμε με αυστηρά είτε συζητούσαμε απλά, εκείνος δεν το καταλάβαινε. Το ίδιο ακριβώς έκανε και με τα αστεία. Ποτέ δε γελούσε και φαινόταν να αδιαφορεί.
Όσον αφορά τα ενδιαφέροντα του, δεν είχε πολλά! Είχε μόνο ένα κι αυτό ήταν αρκετό. Η κιθάρα. Από πολύ μικρός, ο Θανάσης όταν έβλεπε κιθάρα, την κοιτούσε επίμονα. Όταν την έπαιρνε στα χέρια του πρόσεχε πάρα πολύ πώς θα την ακουμπήσει. Μπορούσε να κάθεται ώρες να ασχολείται με την κιθάρα. Του άρεσε ο ήχος που έβγαινε όταν κινούσε τις χορδές.
Στο σχολείο ήταν καλός μαθητής. Ήταν πάντα συγκεντρωμένος αλλά είχε κάποιες δυσκολίες στην ορθογραφία κυρίως αλλά σε γενικές γραμμές τα πήγαινε καλά.
Θα τον χαρακτήριζα επίσης σχολαστικό! Ήθελε τα τετράδια στην τσάντα του να είναι σε συγκεκριμένη πάντα σειρά και φυσικά σε διαφορετική τσέπη από τα βιβλία, τα οποία κι αυτά έμπαιναν σε συγκεκριμένη σειρά! Το ίδιο ίσχυε για τα μολύβια στην κασετίνα, για τα φυλλάδια στο ντοσιέ και λοιπά.
Για να μην αναφέρω πώς έκανε αν άλλαζε το πρόγραμμα του σχολείου! Δεν ξέρω γιατί αλλά τον επηρέαζε πολύ!
Ακόμα και σήμερα, όπως λέει ο σύζυγός μου, ο Θανάσης θέλει να ζει στην ρουτίνα του! Δυσκολεύεται πολύ όταν βλέπει γύρω του αλλαγές, ειδικά αν είναι ξαφνικές. Του δημιουργούν στρες, αλλά από μόνος του βρήκε ένα τρόπο να το αντιμετωπίσει. Επαναλαμβάνει μια συγκεκριμένη κίνηση με τα χέρια του.
Αρχικά, νομίζαμε ότι αυτό είναι κάτι σαν ‘τικ’ και προσπαθούσαμε να το σταματήσουμε. Ο Θανάσης όμως έκρυβε τα χέρια του στις τσέπες του!
Σκεφτόμαστε ότι οι αντιδράσεις αυτές ίσως είναι φυσιολογικές και, παρ’ όλο που περνούσαν άσχημες σκέψεις από το μυαλό μας, τις διώχναμε με τη δικαιολογία πως είμαστε νέοι γονείς και ανησυχούμε άδικα.
Το γεγονός μάλιστα ότι μιλούσε καθαρά, με ολοκληρωμένες προτάσεις και σωστή γραμματική μας είχε καθησυχάσει κάπως. Η φωνή του όμως ήταν πάντα άτονη, δεν τη χρωμάτιζε όπως κάνουμε όλοι για να δώσουμε την ανάλογη έμφαση και πάντα ό, τι μας έλεγε είχε σχέση με τον εαυτό του.
Οι δυσκολίες στο σχολείο σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες συμπεριφορές ανησύχησαν και τη δασκάλα του σχολείου. Εκείνη μας είπε ότι μπορούμε να τον πάμε για μια διάγνωση. Δεν μας ανέφερε βέβαια τίποτα συγκεκριμένο, μας είπε πως μόλις βγει η διάγνωση θα μπορεί να μας πει περισσότερο.
Και η διάγνωση βγήκε! Σύνδρομο Asperger! Δεν είχα ιδέα τότε τι είναι αυτό το σύνδρομο. Και αρχικά ήμουν πολύ καχύποπτη. Μου είπαν ότι το σύνδρομο Asperger είναι μια διαταραχή που σχετίζεται με τον αυτισμό.
Έπεσα κι εγώ στην παγίδα που πέφτουν όλοι, όχι μόνο οι γονείς, αλλά και όσοι δεν γνωρίζουν. Ο Θανάσης ήταν αρκετά έξυπνος για να πάσχει από κάποιο σύνδρομο…
«Μα φυσικά και είναι έξυπνος! Δεν είναι θέμα εξυπνάδας!», μου είπε η δασκάλα, όταν της παραπονιόμουν για τη διάγνωση.
Η αλήθεια είναι ότι είχα ‘πιαστεί’ από τη δασκάλα, γιατί μόνο εκείνη μου τα εξηγούσε με απλά λόγια, χωρίς την ορολογία των γιατρών και μπορούσα να καταλάβω! Έψαχνε κι εκείνη τις λεπτομέρειες και με βοήθησε πολύ να καταλάβω το σύνδρομο Asperger. Με λίγα λόγια, ο αυτισμός επηρεάζει γενικά τη σχέση και την επικοινωνία του ατόμου με τους υπόλοιπους. Το σύνδρομο Asperger διαφέρει από τον αυτισμό γιατί τα παιδιά έχουν αρκετά καλές επιδόσεις και η νοημοσύνη τους μπορεί να είναι μέση ή υψηλότερη από το μέσο όρο. Με το σωστό χειρισμό το παιδί μπορεί να έχει μια φυσιολογική ζωή.
Τα στάδια που περάσαμε μέχρι να το αποδεχτούμε ήταν πολλά! Πρώτα νιώθαμε ενοχές και στη συνέχεια ρίχναμε τις ευθύνες ο ένας στον άλλο! Δεν είχε όμως νόημα να τσακωνόμαστε μεταξύ μας.
Σύντομα καταλάβαμε ότι για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε το παιδί θα πρέπει να είμαστε ενωμένοι. Αντί να ρίχνουμε ευθύνες έπρεπε να αναλάβουμε δράση. Άλλωστε δεν ήταν και κάτι κακό! Ο Θανάσης είχε μια δυσκολία στην επικοινωνία, αλλά η νοημοσύνη του ήταν λίγο πιο πάνω από το κανονικό! Κάτι χάνεις, κάτι κερδίζεις πάντα!
Στην αρχή αποφασίσαμε να μην του πούμε τίποτα. Όσο όμως περνούσαν τα χρόνια, ο Θανάσης δυσκολευόταν όλο και πιο πολύ να κάνει φίλους και μας ρωτούσε συχνά το γιατί. Μια μέρα, μας είπε πως ο ίδιος δεν είναι σαν τα άλλα παιδιά. Τότε αποφασίσαμε ότι πρέπει να του πούμε για το Σύνδρομο.
Ο τρόπος που θα του το λέγαμε έπαιζε πολύ σημαντικό ρόλο στο να το δεχτεί χωρίς να νιώσει ότι δεν αξίζει ότι έχει κάτι σοβαρό ή οτιδήποτε άλλο. Του εξηγήσαμε λοιπόν, λέγοντας του πως υπάρχουν πολλά παιδιά σαν αυτόν, ότι το Σύνδρομο Asperger δεν τον δυσκολεύει μόνο, αλλά αντίθετα του δίνει κάποια χαρακτηριστικά και ταλέντα που τον κάνουν αξιόλογο και χαρισματικό. Ένα από αυτά είναι η αγάπη του για την κιθάρα, αλλά και η νοημοσύνη του.
Μετά από αυτό, ο Θανάσης ένιωσε ανακούφιση. Κατάλαβε ότι δεν φταίει εκείνος για την αδυναμία του, ενώ επικεντρώθηκε στο να βελτιωθεί τόσο στους τομείς που ήταν ήδη καλός, όσο και στους τομείς που υστερούσε.
Ο Θανάσης είναι τώρα στη Β΄ Λυκείου. Τα πάει μια χαρά. Θέλει να σπουδάσει μουσική. Παίζει συνέχεια κιθάρα και όλοι τον θαυμάζουν γι’ αυτό!
Έχει μερικούς φίλους που τον αποδέχονται για αυτό που είναι χωρίς να τον κάνουν να νιώθει διαφορετικός ή περιθωριοποιημένος.
Είμαι σίγουρη ότι θα συνεχίσει να τα πηγαίνει καλά και θα πετύχει στη ζωή του!
ΠΗΓΗ