Η ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΗ ΚΟΥΚΛΑ

Ο Robert The Doll είναι μια κούκλα που βρίσκεται στο Μουσείο Martello στο ιστορικό Custom House, στο Key West της Φλόριντας. Ανήκει στον Ελληνικής καταγωγής ζωγράφο Robert Eugene Otto. Ο Robert Eugene απέκτησε την κούκλα το 1906 –όταν ήταν 6 χρόνων- του τη χάρισε η νταντά του που κατάγονταν από τις Μπαχάμες και εξασκούσε μαύρη μαγεία.

Η κούκλα από άχυρο τον συντρόφευσε μέχρι το τέλος της ζωής του, δεν την αποχωρίστηκε ποτέ, την έντυσε με τα δικά του ρούχα, της έδωσε το όνομά του και μιλούσε μαζί της στο φυτώριο σαν να ήταν πραγματικός άνθρωπος. Τον είχαν ακούσει να μιλάει στην κούκλα και μετά να απαντάει ο ίδιος με εντελώς διαφορετική φωνή σε μια ακαταλαβίστικη γλώσσα. 

Λίγους μήνες μετά την άφιξη της κούκλας στο σπίτι του Robert Eugene, άρχισαν να συμβαίνουν παράξενα πράγματα. Αντικείμενα να εξαφανίζονται και να επανεμφανίζονται σπασμένα.
Όταν ρωτούσαν τον Robert Eugene για τις ζημιές που γίνονταν, απαντούσε πως «ο Robert The Doll το έκανε»
Γείτονες έλεγαν πως έβλεπαν τον Robert The Doll στα παράθυρα του σπιτιού, τη νύχτα.

Τις νυχτερινές ώρες οι υπηρέτες ξυπνούσαν από έναν περίεργο ήχο και άκουγαν βαριά βήματα επάνω στη στέγη.
Ένα περίεργο βουητό και τραγούδι ακουγόταν κατά καιρούς από το φυτώριο και ύστερα υπήρχε μια αλλόκοτη μεταφυσική δραστηριότητα, επιτραπέζιες λάμπες γύριζαν ανάποδα, έπιπλα μετακινούνταν από μόνα τους μπροστά στα μάτια των υπηρετών αλλά και των γονιών του Ρόμπερτ.
Κανένας υπηρέτης δεν ήθελε να καθαρίσει το δωμάτιο του Ρόμπερτ για να μη γυρίσει την πλάτη του στην κούκλα…
Όταν οι γονείς του πέθαναν, ο Ρόμπερτ παντρεύτηκε την ΄Ανν Πάρκερ, μια κοσμική κυρία και μετακόμισε για να ζήσει στο σπίτι της. Η κούκλα τοποθετήθηκε στη σοφίτα της καινούριας οικίας αλλά την έβλεπαν συχνά να κάθεται στο κεφαλόσκαλο και να παρακολουθεί τον Ρόμπερτ να εκτινάσσεται από τις σκάλες της σοφίτας.

Η σύζυγος του Ρόμπερτ άκουσε κάποτε την κούκλα να τραγουδάει με φωνή παιδιού νηπιακής ηλικίας. Όταν πέθανε πριν από τον Ρόμπερτ, πολλοί αναρωτήθηκαν μήπως ο Robert The Doll είχε σχέση με το θάνατό της.
Ερευνητές μεταφυσικών δραστηριοτήτων δηλώνουν ότι η φοβερή κούκλα συνέχιζε τη δραστηριότητά της και μετά το θάνατο του Ρόμπερτ, το 1974.
Κάποιοι ακούν τον ήχο του τραγουδιού της, ενώ λένε ότι τρομάζει τα παιδιά με τρομακτικές γκριμάτσες. Η οικογένεια που αγόρασε το σπίτι του Ρόμπερτ, βρήκε στη σοφίτα την κούκλα
το 10χρονο κοριτσάκι της οικογένειας έγινε η νέα ιδιοκτήτρια του Robert The Doll
όμως η κούκλα αντιπαθούσε τα κοριτσάκια –ποδοπάτησε και ακρωτηρίασε τις άλλες κούκλες του κοριτσιού- και βέβαια αντιπάθησε αμέσως τη νέα της «ιδιοκτήτρια».
Λένε πως το 10χρονο κοριτσάκι ξυπνούσε κι έβρισκε την κούκλα να κάθεται στο πρόσωπό του, επειδή ήθελε να το πνίξει.
Η οικογένεια μετακόμισε αμέσως και το σπίτι μετατράπηκε σε σπίτι με ιστορική αξία του καλλιτέχνη, ενώ η κούκλα δωρίθηκε στο μουσείο Martello.

Οι υπάλληλοι του μουσείου τρομοκρατημένοι διηγούνται ιστορίες για την παράξενη δραστηριότητα του Robert The Doll. Η κούκλα σκαρφάλωνε στον τοίχο όπως οι αράχνες, από εκεί έβριζε και καταριόταν το τρομοκρατημένο προσωπικό. Τελικά την έπιασαν και την τοποθέτησαν σε μια πλαστική θήκη όπου παραμένει μέχρι σήμερα.
Ωστόσο την κατηγορούν ακόμη για πολλά περίεργα γεγονότα μέσα και έξω από το μουσείο.
Είναι ακόμη ντυμένη με τη στολή του ναύτη που της έφτιαξε ο Ρόμπερτ από τα δικά του ρούχα και κρατάει ένα μικρό αρκουδάκι. Αυτή η κούκλα ήταν αφορμή για όλες τις ταινίες τρόμου που γυρίστηκαν μέχρι σήμερα αλλά και τα βιβλία τρόμου που έχουν γραφτεί. Ο Robert The Doll καταχωρήθηκε ως «στοιχειωμένη κούκλα» από την Παραψυχολογική Εταιρία των ΗΠΑ.
Υπάρχει η φήμη πως ο Robert The Doll καταριέται αυτούς που τον φωτογραφίζουν, εκτός εάν πάρουν ευγενικά την άδειά του.
Χιλιάδες γράμματα έχουν σταλεί στο μουσείο και ζητούν από τον Robert The Doll, να τους συγχωρέσει και να πάρει πίσω την κατάρα του.