Η ΒΙΛΑ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΣΤΗΝ ΠΟΜΠΗΙΑ

Βρίσκεται στην άκρη της πόλεως
και είναι ένα πολύ μεγάλο κτίσμα.
Αυτή η βίλα, είναι χτισμένη γύρω από μια κεντρική αυλή με περιστύλιο και περιτριγυρισμένη από βεράντες, όπως και οι άλλες μεγάλες βίλες της Πομπηίας.
Ωστόσο, περιλαμβάνει ένα πολύ ασυνήθιστο χαρακτηριστικό..! Ένα δωμάτιο είναι διακοσμημένο με όμορφες αλλά και παράξενες σκηνές.
Η αίθουσα αυτή, γνωστή σε εμάς ως "The Initiation Chamber, είναι 5 επί 10 μέτρα και βρίσκεται στην μπροστινή δεξιά μεριά της βίλας.

Ο θάλαμος που εγγράφονται οι τοιχογραφίες μέσω ενός ανοίγματος ανθρωποθυρίδας που βρίσκεται μεταξύ του πρώτου και του τελευταίου σκηνές από την τοιχογραφία.

Τα Μυστήρια
Ο όρος "μυστήρια" αναφέρεται εδώ για τις μυστικές τελετές έναρξης του κλασικού κόσμου Η ελληνική λέξη για την "τελετή " σημαίνει μεταξύ άλλων "να μεγαλώσει" να αλλάξει επίπεδο. Οι ιεροτελεστίες, λοιπόν, ήταν αρχικά τελετές για να βοηθήσουν τα άτομα να επιτύχουν την ενηλικίωση. Οι τελετές επίσης δεν είναι μόνο εορτασμοί για κάποιο γεγονός όπως η αποφοίτηση από κάποιο σχολείο υψηλού επίπεδου. αλλά ορόσημο της ψυχολογικής εξέλιξης μέσα από τα στάδια της ζωής. Συχνά, ένα δράμα συμβαίνει κατά την διάρκεια ενός δρώμενου κατά την οποία η κίνηση εκτελείται για κάποιο συγκεκριμένο ρόλο.
Το δράμα μπορεί να περιλαμβάνει μια προσομοίωση του θανάτου και της αναγέννησης….. Δηλαδή., Τον θάνατο του παλιού εαυτού και τη γέννηση του νέου εαυτού. Περιστασιακά η κίνηση ήταν καθοδηγούμενη από την τελετουργία με έναν ιερέα ή ιέρεια που στο τέλος της τελετής ο πρωταγωνιστής η πρωταγωνίστρια γίνονται δεκτοί στην ομάδα.

Οι εικόνες των τοιχογραφιών που θα δείτε στη Βίλα των Μυστηρίων φαίνεται ότι είναι μέρος τελετής, πιθανά είναι τελετουργικά που αποσκοπούν στην προνομιακή προετοιμασία, προστατεύοντας και βοηθώντας τα κορίτσια, τις νεανίδες, για την ψυχολογική μετάβαση στη ζωή, να μεταβούν δηλαδή στο στάδιο που βρίσκονται οι έγγαμες γυναίκες. Οι τοιχογραφίες στη Βίλα των Μυστηρίων μας δίνη την ευκαιρία να διαβλέψουμε ότι κάτι σημαντικό συμβαίνει με τις ιεροτελεστίες της «μετάβασης» για τις γυναίκες της Πομπηίας, αλλά δεδομένου ότι υπάρχουν λίγες γραπτές καταγραφές για τα θρησκευτικά μυστήρια και τις τελετές έναρξης, κάθε εικονογραφική ερμηνεία είναι πιθανό να περιέχει σφάλματα. Έτσι στο τέλος μένουμε με τις υπέροχες τοιχογραφίες αλλά και το μυστήριο Παρ 'όλα αυτά, η ερμηνεία προσφέρεται, δείτε αν συμφωνείτε ή διαφωνείτε.

Ερμηνεύοντας τις Τοιχογραφίες





Στο κέντρο των τοιχογραφιών είναι οι μορφή του Διόνυσου, το άλλο μέλος της τοιχογραφίας ,όπως συμφωνήθηκε από τους μελετητές, είναι η μητέρα του Σεμέλη (άλλες ερμηνείες θεωρούν ότι είναι η Αριάδνη). Όπως για τις Ελληνίδες έτσι και για τις Ρωμαίες, ο Διόνυσος ήταν ο πιο δημοφιλής θεός Ήταν η πηγή και η ελπίδα για αυτές, αισθησιακή και πνευματική.

Η δράση αρχίζει με μια ιεροτελεστία, με την κίνηση μιας διαδικασίας που η νύφη έχει να περάσει ίσως από κάποιο όριο, ίσως κάποιες προετοιμασίες για μια τελετή που πρέπει να ξεκινήσει. Ο καρπός του χεριού της είναι τοποθετημένος στο ισχίο της,δ είχνει στάση αναμονής. Μήπως πάει να βγάλει το κάλυμμα της κεφαλής ; Μήπως ακούει το αγόρι που διαβάζει από τον πάπυρο; Είναι αυτή έγκυος; Η γύμνια του αγοριού μπορεί να σημαίνει ότι είναι θεϊκή μορφή .Είναι αυτός που διαβάζει τους κανόνες της ιεροτελεστίας; …το αγόρι φοράει σανδάλια του θεάτρου ίσως δείχνει τη δραματική πτυχή της τελετής. Η ιέρεια (πίσω από το αγόρι) κρατάει στο χέρι άλλο ρολό παπύρου και την γραφίδα στο άλλο της χέρι δείχνει αυτό ότι κρατάει « το δικαίωμα.» ..; .. Είναι έτοιμη να προσθέσει ένα όνομα σε έναν κατάλογο των επιτυχόντων ; ….Επίσης υπάρχει η κίνηση, της γυναικείας μορφής δεξιά που είναι και ελαφριά ντυμένη και φέρει ένα δίσκο προσφοράς ,φορά ένα στεφάνι μυρτιάς και στο χέρι της κρατάει «το δικαίωμα »….ένα δάφνινο κλαδάκι.

Σκηνή 2

Μια ιέρεια (κέντρο), φορώντας καλύπτρα στο κεφάλι και ένα στεφάνι από μυρτιά αφαιρεί δε την επικάλυψη από μια τελετουργική κάλαθο την οποίο βαστά ένα γυναικείο πρόσωπο. Περισσότερες εικασίες σχετικά με το περιεχόμενο του καλαθιού είναι, δάφνη, ένα φίδι, ή πέταλα λουλουδιών. Μια δεύτερη γυναίκα συνοδός φορώντας στεφάνι, χύνει το νερό του καθαρισμού {καθαρμού}σε μια λεκάνη στην οποία η ιέρεια πρόκειται να βουτήξει ένα κλαδάκι δάφνης. Μυθολογικοί χαρακτήρες και η μουσική επίσης εισάγονται στην αφήγηση , είναι η γερασμένη μορφή του Σειληνού που παίζει δεκάχορδη λύρα και στηρίζεται σε μια στήλη.

Σκηνή 3

Ένας νεαρός αρσενικός σάτυρος παίζει αυλό, ενώ μια νύμφη θηλάζει μια αίγα. Η κίνηση έχει αναγωγή στη στενή σχέση με τη φύση. Αυτή η κίνηση ίσως να αντιπροσωπεύει μια μετατόπιση από τον συνειδητό ανθρώπινο κόσμο για τον «ασυνείδητο» των ζώων. Σε πολλές τελετές, αυτή η παλινδρόμηση, με τη βοήθεια της μουσικής, είναι αναγκαία για την επίτευξη μιας ψυχολογικής κατάστασης που απαιτείται για την αναγέννηση του ανθρώπου. Η κίνηση αυτή της γυναίκας δεξιά έχει μια γεύση του τι της περιμένει (τις γυναίκες)στο εσωτερικό του ιερού, όπου θα πραγματοποιηθεί η «κατάβασης». Αυτή είναι η ευκαιρία ίσως της κάθε γυναίκας εδώ να φύγει τρέχοντας . Ίσως αυτή η κίνηση δείχνει ακριβώς αυτό . Η επόμενη σκηνή παρέχει συμβουλές σχετικά με το τι τόσο τρομάζει και γιατί αναμένει με αυτή την κίνηση.

Σκηνή 4.

Ο Σειληνός την κοιτάζει επικριτικά την γυναίκα, εδώ δείχνει ότι την τρόμαξε αυτή ακριβώς η κίνηση που ο Σειληνός κάνει ….γιατί κάτι έχει μέσα σε ένα ασημένιο δοχείο. Ένας άλλος νεαρός ατενίζει το κύπελλο, του σάτυρου σαν να έχει γοητευθεί. Ένας άλλος νεαρός σάτυρος κρατάει μια θεατρική μάσκα (που μοιάζει με τον Σειληνό) ψηλά. Μερικοί θεωρούν ότι η μάσκα και όχι ο σάτυρος αντιμετωπίζουν τον φόβο με ότι αντανακλάται στο ασημένιο κύπελλο. Έτσι, εξετάζοντας την σκηνή είναι πιθανό ότι αποτελεί μια πράξη της μαντικής: ο νεαρός σάτυρος βλέπει τον εαυτό του στο μέλλον, ένα νεκρό σάτυρο . Ο νεαρός σάτυρος και ο άλλος νέος ίσως διακρίνει εδώ τον θάνατο της αθωότητας, της παιδικής αθωότητας. Το κύπελλο μπορεί να περιέχει την Κυκεώνα, το μεθυστικό ποτό των συμμετεχόντων σε Ορφικά -Διονυσιακά μυστήρια.

Σκηνή 5

Αυτή η σκηνή είναι στο επίκεντρο τόσο του δωματίου και του τελετουργικού. Ο Διόνυσος απλώνεται στην αγκαλιά της μητέρας του, Σεμέλης. Ο Διόνυσος φοράει ένα στεφάνι από κισσό, επίσης στο σκήπτρο του τον θυρσό έχει και άλλα δεμένα με κίτρινη κορδέλα και βρίσκονται απέναντι από το σώμα του, ένα σανδάλι είναι πλάι στα ανοικτά τα πόδια του. Ακόμη και αν η τοιχογραφία έχει υποστεί μεγάλες ζημίες, μπορούμε να δούμε ότι η Σεμέλη κάθεται σε θρόνο με το Διόνυσο να γέρνει πάνω της. Σεμέλη, η βασίλισσα, η μεγάλη μητέρα που είναι η «υπέρτατη».

Σκηνή 6.

Στην επόμενη σκηνή η κίνηση, μεταφέρεται σε κάποιο πρώσωπο που φορώντας κάλυμμα στο κεφάλι φαίνεται σαν αν, επιστρέφει από το ταξίδι της νύχτας. Αυτό που συμβαίνει εδώ είναι ένα μυστήριο για μας. Αλλά σε παρόμοιες τελετές πάλι προκαλείται σύγχυση μερικές φορές και ίσως γίνεται υπό την επήρεια ουσιών σε αυτούς που συμμετέχουν στα δρώμενα και η κίνηση αναδύεται σαν ένα βρέφος κατά τη γέννηση, από ένα σκοτεινό μέρος σε ένα φωτιζόμενο χώρο. Φτάνει να υπάρχει ένα καλυμμένο αντικείμενο που βρίσκεται σε ένα λίκνο η ένα καλάθι λικνιζόμενο, Το αντικείμενο αυτό κατά μια άλλη εξήγηση που λαμβάνεται από πολλούς άλλους είναι ένας φαλλός. Προς τα δεξιά είναι ένας φτερωτός θεός, ίσως η Αιδός, το χέρι της με την κίνηση που έχει δείχνει να απορρίπτει ή να αποτρέπει κάτι. Η φτερωτή μορφή κοιτώντας προς τα αριστερά και είναι έτοιμη να χτυπήσει με ένα μαστίγιο. Δύο μορφές που Στέκονται πίσω από αυτήν την κίνηση είναι δύο πιθανά γυναίκες , δυστυχώς, έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές. Πάντως διακρίνουμε μια γυναίκα (άκρα αριστερά), κρατά μια πλάκα με τα όσα φαίνεται να είναι πάνω σε αυτή πευκοβελόνες και αυτές βρίσκονται πάνω από την κίνηση του κεφαλιού. Υπάρχει και μια δεύτερη μορφή λίγο πλάι και αριστερά κρατάει κάποιο μεγάλο ραβδί και αυτό είναι περασμένο ανάμεσα στην μορφή που βρίσκεται χαμηλά .

Σκηνή 7.

Τα δύο θέματα αυτής της σκηνής είναι τα βασανιστήρια και η μεταμόρφωση, το υποβλητικό αποκορύφωμα της ιεροτελεστίας.. Δεικνύει την πλήρη εγκατάλειψη και κρατά σε αγωνία το πρόσωπο του δρώμενου ιδίως η κίνηση και το μαστίγιο σε όλη της την πλάτη. Εδώ υπάρχει και η παρηγοριά από μια γυναίκα που προσδιορίζεται ως νοσοκόμα. Προς τα δεξιά μια γυμνή χορεύτρια τελειώνει τις συγκρούσεις και δοκιμασίες των γυναικών κρατώντας εορταστικό κύμβαλα και επίσης άλλη μια γυναίκα πρόκειται κάνει κίνηση με έναν θύρσο συμβολίζοντας την επιτυχή ολοκλήρωση της ιεροτελεστίας. Ο θύρσος για τους αρχαίους ήταν ελαφρύ ραβδί, τυλιγμένο στην κορυφή του με φύλλα κισσού. Χρησίμευε κατά τις πανηγυρικές πομπές, όπου το κρατούσαν ψηλά όσοι έπαιρναν μέρος στις οργιαστικές γιορτές που γίνονταν προς τιμή του Διόνυσου. Υπάρχει η παράστασή του σε αγγεία, με παραστάσεις του Διόνυσου με τις Μαινάδες και τους Σάτυρους. Πριν από την εποχή του 5ου αιώνα χρησιμοποιούσαν και κλαδιά δέντρων ή και αμπελιού.

Σκηνή 8
Αυτή η σκηνή αποτελεί ένα γεγονός, μετά την ολοκλήρωση του τελετουργικού δράματος. Η νύφη προετοιμάζεται με τη βοήθεια ενός συνοδού, για το γάμο. Μια νεαρή μορφή Έρωτα κρατάει έναν καθρέπτη που αντανακλά την εικόνα της νύφης. Και η νύφη και την εικόνα της που αντικατοπτρίζεται στον καθρέφτη κοιτάζουν έξω προς εμάς, τους παρατηρητές.

Σκηνή 9
Η παραπάνω μορφή έχει αναγνωριστεί ως: η μητέρα της νύφης, η ερωμένη της βίλας, ή η νύφη η ίδια. Παρατηρήστε ότι προσπαθεί φορέσει ένα δαχτυλίδι στο δάχτυλό της. Αν αυτή είναι η ίδια γυναίκα που άρχισε η δραματική τελετουργία ως πεισματάρικο κορίτσι, έχει σίγουρα ωριμάσει ψυχολογικά.

Σκηνή 10

 Ο Έρωτας, θεός της αγάπης, είναι το τελευταίο ψηφίο σε αυτή την αφήγηση.
ΕΓΙΝΕ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΣΤΟΝ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΟ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ .ΑΣΦΑΛΩΣ ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΕΧΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟΝ JAMES W. JACKSON ΚΑΙ Η ΑΠΟΔΟΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΙΚΤΥΟ.
ΠΗΓΗ