Οι εξωγήινοι έστειλαν ζωή στη Γη; Ο αριθμός 37 και η σημασία του για την προέλευση μας

O γενετικός κώδικας με στίγμα τον αριθμό 37 και οι έρευνες επιστημόνων από το Καζακστάν για την «παρέμβαση» που έγινε στον πλανήτη μας

Η απάντηση για την προέλευση της ζωής θα μπορούσε απλά να είναι ο αριθμός 37, ο οποίος θα μπορούσε να αποδείξει ότι ο γενετικός κώδικάς μας δημιουργήθηκε από τους αρχαίους εξωγήινους, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική θεωρία.

Η ιδέα ότι η ζωή στη Γη έχει εξωγήινη προέλευση δεν είναι κάτι νέο ούτε έχει εκφραστεί ως ερευνητικός ισχυρισμός για πρώτη φορά.

Αλλά όταν εκφράζεται μια τέτοια άποψη από επιστήμονες οι οποίοι μέχρι πρότινος χαμογελούσαν ειρωνικά και μόνο στο άκουσμα της λέξης «εξωγήινος», αυτό είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Eρευνητές πιστεύουν ότι έχουν διεισδύσει σε έναν αρχαίο κώδικα που αποδεικνύει ότι η ζωή «φυτεύτηκε» στη Γη από την παρέμβαση εξωγήινων όντων.

Ο Maxim Makukov από το αστροφυσικό ινστιτούτο Fesenkov στο Αλμάτι του Καζακστάν ισχυρίζεται ότι ανακάλυψε ένα «έξυπνο στοιχείο, κάτι σαν αποτύπωμα ή σήμα» που κωδικοποιείται στο γενετικό υλικό μας.

Αν και παραδέχεται ότι η αλήθεια για πολλές απαντήσεις βρίσκεται πράγματι «εκεί έξω», αυτός και ο ερευνητής μέντοράς του, μαθηματικός Vladmir Shcherbak, πιστεύουν ότι έχουν πειστικές αποδείξεις πως ένα μήνυμα ή μια υπογραφή είναι στον γενετικό κώδικά μας. Η πανσπερμία είναι η διαδικασία κατά την οποία η ζωή μεταφέρεται από τον έναν πλανήτη στον άλλον. Κάποιοι βιολόγοι πιστεύουν ότι η ζωή στη Γη ξεκίνησε όταν ένας αστεροειδής συγκρούστηκε με τον Αρη.

Το δίδυμο των επιστημόνων από το Καζακστάν πιστεύει ότι η ζωή είναι αποτέλεσμα της «άμεσης πανσπερμίας» – κάτι που έγινε σκόπιμα για να ξεκινήσει η ζωή στη Γη.

Με την ανάλυση του γενετικού κώδικα, ο οποίος είναι το σύνολο των κανόνων και των διαδικασιών που μεταφράζεται σε DNA και πρωτεΐνες και δεν αλλάζει καθώς περνά από γενιά σε γενιά, διαπιστώθηκε σε πολλές περιπτώσεις ότι ο αριθμός 37 είναι μια γενετική «υπογραφή».

Ο Γιούρι Ρούμερ στην έρευνά του, που ονόμασε «Μετασχηματισμός του Rumer», εντόπισε πρώτη φορά (το 1966) ότι ο γενετικός κώδικας μπορεί να κατανέμεται ισομερώς κατά το ήμισυ, με το ένα μισό να είναι «όλη η οικογένεια των κωδικονίων» (ένα κωδικόνιο εκπροσωπεί τρεις δομικές μονάδες στο DNA) και το άλλο μισό να είναι μια «διάσπαση της οικογένειας», η οποία δεν έχει τον κωδικό AC, δηλαδή ένα αμινοξύ που χρησιμοποιείται για την κατασκευή πρωτεϊνών.


Υπάρχουν συνολικά 28 κωδικόνια, τα οποία έχουν συνολική ατομική μάζα 1665 και είναι συνδυασμένα σαν πλευρική αλυσίδα, με ατομική μάζα 703 και τα δύο, που είναι πολλαπλάσια του 37!

Αγρογλυφικά
Από την άλλη, πιστεύεται ότι τα αγρογλυφικά συχνά δημιουργούνται από εξωγήινους, καθώς δεν υπάρχει άλλη εξήγηση πίσω από αυτό το φαινόμενο. Επιστήμονες έδωσαν εννέα παραδείγματα στην ερευνητική εργασία τους που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Ικαρος», όπου αναφέρεται ότι οι αλληλουχίες του αριθμού 37 εμφανίζονται σε ιερογλυφικά!

Μετά όλα αυτά που είδαν το φως της δημοσιότητας αυξήθηκε δραματικά ο αριθμός των ανθρώπων που πιστεύουν ότι οι κυβερνήσεις γνωρίζουν πολύ περισσότερα από όσα μας επιτρέπουν να μάθουμε.

Πληροφορίες για το DNA και τα κωδικόνια
Μετάφραση ονομάζεται το στάδιο της έκφρασης της γενετικής πληροφορίας κατά το οποίο δημιουργείται η πολυπεπτιδική αλυσίδα με βάση το ώριμο mRNA. Η μετάφραση έπεται της μεταγραφής και προηγείται της αναδίπλωσης της πολυπεπτιδικής αλυσίδας. Οπως και στο προηγούμενο στάδιο, η μετάφραση στηρίζεται στη συμπληρωματικότητα των νουκλεϊκών οξέων και στη δημιουργία και τη διάσπαση των δεσμών υδρογόνου με στόχο τη δημιουργία των πεπτιδικών δεσμών.

Χαρακτηριστικό αυτής της διαδικασίας είναι ότι η γενετική πληροφορία, κωδικοποιημένη στο RNA (από τέσσερις αζωτούχες βάσεις), μετατρέπεται σε πολυπεπτίδια από 20 διαφορετικά αμινοξέα.

Τα tRNA συνδέονται με αμινοξέα στο ένα άκρο τους και αντικριστά του αμινοξέος βρίσκεται μια τριπλέτα βάσεων, που ονομάζεται αντικωδικόνιο. Το αντικωδικόνιο του tRNA συνδέεται στο κωδικόνιο (τριπλέτα νουκλεοτιδίων) του mRNA, σύμφωνα με τον κανόνα της συμπληρωματικότητας.

Επομένως, κάθε κωδικόνιο στο mRNA αντιστοιχεί σε ένα αμινοξύ, αφού κάθε κωδικόνιο αντιστοιχεί ακριβώς σε ένα είδος tRNA που συνδέεται με ένα συγκεκριμένο αμινοξύ. Το σύστημα αντιστοιχίας κωδικονίων – αντικωδικονίων – αμινοξέων ισχύει για κάθε οργανισμό και ονομάζεται γενετικός κώδικας

Πηγή: