Υπέροχα ελληνικά χωριά… μακριά απ’ όλους και απ’ όλα

Το Βραδέτο, στα Ζαγοροχώρια

Το ορεινότερο απ’ όλα τα χωριά του Ζαγορίου μπορεί να το έχετε ακουστά, για δύο πράγματα: Την περίφημη Σκάλα του Βραδέτου, ένα από τα πιο γνωστά, ίσως και πιο όμορφα μονοπάτια των Ζαγοροχωρίων, που το ενώνει με το χωριό Καπέσοβο μέσα από σκαλοπάτια και γεφυράκια, και την θέση Μπελόη, το ψηλότερο σημείο του φαραγγιού του Βίκου που απολαμβάνει τη δεύτερη καλύτερη θέα στο φαράγγι –η άλλη είναι από την Οξιά, κοντά στο Μονοδέντρι.

Το ίδιο το χωριό, τώρα, κτισμένο τον 17ο αιώνα στο ιλιγγιώδες υψόμετρο των 1.340 μέτρων, είναι ένα χάρμα οφθαλμών, με τα λιθόστρωτα καλντερίμια του, τα πετρόχτιστα σπιτάκια και την φαντασμαγορική θέα που απολαμβάνει στον Βίκο από τη μια και στην Τύμφη από την άλλη.

Η Βούρμπιανη, στα Μαστοροχώρια

Τα Μαστοροχώρια είναι το βορειότερο, και πλέον ανεξερεύνητο, σύμπλεγμα χωριών της Ηπείρου –κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που τα αγαπάμε. Η Βούρμπιανη, πιο συγκεκριμένα, έχει κατ’ αρχάς το καλύτερο μάλλον φαγητό της περιοχής στο ομώνυμο ταβερνάκι –το αγριογούρουνο στιφάδο είναι αυτό που λέμε άχαστο (άχαρη μετάφραση του not to be missed).

Δεν τελειώνουν, όμως, εδώ οι χάρες της: Σκαφαλωμένη σε υψόμετρο 900 μέτρων, σε μια από τις καταπράσινες πλαγιές του Γράμμου, η Βούρμπιανη είναι και ένα πανέμορφο πέτρινο χωριό, με λιθόστρωτα καλντερίμια και μια πανέμορφη κεντρική πλατεία στην οποία ρίχνει τα καλοκαίρια τη σκιά του ένας γιγάντιος αιωνόβιος πλάτανος.

Η Κουμουστά, στον Ταΰγετο

Στα βάθη του φαραγγιού του Ταΰγετου (που επισήμως λέγεται φαράγγι του Ανακώλου) κρύβεται σταματημένο στον χρόνο ένα μεσαιωνικό χωριό χάρμα οφθαλμών. Έχει δύο κατοίκους, εκεί που κάποτε είχε δύο χιλιάδες, και είναι όλο λιθόκτιστα καλντερίμια που ανηφορίζουν περνώντας ανάμεσα σε πέτρινα σπίτια, μαρμάρινες βρύσες και βυζαντινά εκκλησάκια. Η δε διαδρομή ως εδώ, που περνά μέσα από το φαράγγι, είναι εξίσου, αν όχι και περισσότερο, φαντασμαγορική.


Το Πουρί, στο Πήλιο

Χωριουδάκι μια σταλιά, κρεμασμένο σαν μπαλκόνι πάνω από τα γαλάζια κύματα του Χορευτού, έξι χιλιόμετρα έξω από τη Ζαγορά. Η κεντρική πλατεία του απλώνεται αμφιθεατρικά σε τρία επίπεδα, και ατενίζει το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου να δένει αρμονικά με το βαθυπράσινο του βουνού από το ψηλότερο σημείο της.

Το γαλαζοπράσινο του τοπίου «σπάνε» μόνο μερικά πέτρινα σπιτάκια, σκεπασμένα με την χαρακτηριστική γκρίζα πηλιορείτικη πλάκα και στεφανωμένα από καμινάδες που αχνίζουν. Πραγματικός παράδεισος για ερημίτες.

Τα Φιδάκια, στην Ευρυτανία

Εκεί ψηλά στα 960 μέτρα υψόμετρο, στο τέρμα ενός… φιδογυριστού δρόμου που διασχίζει ένα κατάφυτο ελατοδάσος και ταιριάζει γάντι με το όνομά τους, τα Φιδάκια είναι ένα από τα ομορφότερα –και πιο απομονωμένα– χωριά της Ευρυτανίας.

Από εδώ πάνω η θέα απλώνεται σε όλη την Ευρυτανία, και φτάνει μέχρι τη λίμνη Κρεμαστών, οι δε βόλτες ξεκινούν από τη γραφική πλατεία με το ρουστίκ καφενεδάκι της και συνεχίζουν ανάμεσα σε παραδοσιακά σπιτάκια με κόκκινες κεραμιδοσκεπές. Κι όταν κουραστείτε από την περιήγηση, θα πιάσετε τραπεζάκι για σπιτικές σπεσιαλιτέ και ντόπια κρέατα στη σχάρα στην ταβέρνα του ξενώνα Οιχαλία.
ΠΗΓΗ