ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ!!! Κύπρια μάνα ξέθαψε με τα χέρια της τον γιό της το 1974

Ρίγη και συγκίνηση προκαλεί η ιστορία της κυράς Ευφροσύνης, που στις 6 Αυγούστου 1974 ξέθαψε με τα χέρια της το άψυχο σώμα του 19χρονου ανθυπολοχαγού γιου της, Μενέλαου Μενελάου, στο χωριό Κοντεμένος, ώστε να το θάψει με τις πρέπουσες τιμές, στη γενέτειρα του Λεμεσό. Μετά από 44 χρόνια, η ταφή ολοκληρώθηκε σήμερα, με ταφή και τρισάγιο μέρους των οστών που ταυτοποιήθηκαν πρόσφατα με τη μέθοδο DNA.

Ο ανθυπολοχαγός Μενέλαος Μενελάου υπήρξε ένας από τους πρώτους νεκρούς της Εθνικής Φρουράς κατά την τουρκική εισβολή, όταν στις 20 Ιουλίου 1974, το 281 Τάγμα Πεζικού δέχεται αεροπορική επίθεση στον Κοντεμένο, ενώ κατευθυνόταν προς τη Μύρτου.

Δίπλα του τραυματίζεται ο στρατιώτης Χριστόδουλος Χριστοδούλου, τον οποίον ο Μενέλαος μεταφέρει με τα χέρια του, γύρω στα 500 μέτρα, σε ασφαλές σημείο, πριν ο ίδιος πέσει νεκρός από τις ρουκέτες των τουρκικών πολεμικών αεροπλάνων που ξαναχτυπούν τη μονάδα.

Το περιστατικό αυτό έγινε γνωστό μόλις πριν πέντε περίπου χρόνια, από τον ίδιο τον στρατιώτη Χριστοδούλου, ο οποίος σήμερα ήταν παρών στο κοιμητήριο Αγίου Νικολάου Λεμεσού, για να τιμήσει τον ανθυπολοχαγό Μενελάου, που του έσωσε τη ζωή και που τότε κατέληξε σε ομαδικό τάφο με άλλους συμπολεμιστές του.

Τα όσα συγκλονιστικά ακολούθησαν κατέθεσε σήμερα η θυγατέρα της αδελφής του ήρωα, Μελίνα Βρυωνίδου, κατά την ταφή των οστών, στην παρουσία συμπολεμιστών του από το 281 Τάγμα Πεζικού και εκπροσώπων της πολιτικής, στρατιωτικής και θρησκευτικής ηγεσίας του τόπου.

Όταν η μητέρα του Μενέλαου ενημερώνεται για το θάνατο του γιου της, ντύνεται στα μαύρα και χωρίς δισταγμό, εν μέσω του πολέμου, μεταβαίνει με ταξί από τη Λεμεσό στο χωριό Κοντεμένος για να βρει τη σορό.

«Σαν αρχαία Ελληνίδα, βγαλμένη από στοίχους του Ομήρου, θέλησε να θάψει με τις πρέπουσες τιμές και τα χριστιανικά ήθη το γιο της», ανέφερε η Μελίνα Βρυωνίδου και προσθέτει «οι φίλοι και συμπολεμιστές του έτρεξαν κοντά της να την βοηθήσουν, στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μιας μάνας, να ξεθάβει το νεκρό σώμα του 19χρονου γιου της, που γέννησε και μεγάλωσε με τόση αγάπη και τόση αφοσίωση».

Η μάνα έσκαψε με τα ίδια της τα χέρια, αρνούμενη να δεχθεί οποιαδήποτε άλλο τρόπο που θα τραυμάτιζε περισσότερο το σώμα του νεκρού γιου της, «έσκαβε και προσπαθούσε να ψηλαφίσει κάτι γνώριμο, ώσπου κάπου μέσα στο χώμα βρήκε μια τούφα από τα μαλλιά σου και μετά τους αστέρες σου, στα στρατιωτικά σου ρούχα».

» Ήσουν ξαπλωμένος μπρούμυτα, σαν να φιλούσες το άγιο χώμα της πατρίδας που γι αυτήν θυσίασες τα 19 σου χρόνια», είπε η Μελίνα Βρυωνίδου και θυμάται την τραγική μάνα του αδικοχαμένου Μενέλαου να της λέει «δεν ξέρω πως τα κατάφερα, δεν έριξα ούτε ένα δάκρυ. Έκανα βράχο την καρδιά μου και στάθηκα δυνατή στον γιο μου, όπως του άρμοζε».

Αφού τύλιξε το άψυχο σώμα σε ένα σεντόνι, επιστρέφει στη Λεμεσό όπου την ίδια μέρα γίνεται και η ταφή, μια ταφή που ωστόσο χρειάστηκαν 44 χρόνια για να ολοκληρωθεί, καθώς μόλις πρόσφατα εντοπίστηκε μέρος από τα οστά του στον ομαδικό τάφο και τα οποία ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο DNA.

«Είμαστε βαθύτατα περήφανοι για σένα αλλά και για τη μάνα που σε γέννησε και σε γαλούχησε με τις υψηλές αξίες και τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη», συμπλήρωσε η Μελίνα Βρυωνίδου, η οποία όπως υπέδειξε, φέρει το όνομα του θείου της, ενώ η ίδια έγινε φιλόλογος, όπως ο ίδιος επιθυμούσε να γίνει «αν δεν σταματούσαν τα όνειρα σου τα τουρκικά αεροπλάνα εκείνο το θλιβερό πρωινό της 20ης Ιουλίου».

Ο θείος Μενέλαος, τον οποίον ποτέ δεν γνώρισε, αλλά άκουσε τόσα πολλά γι αυτόν, ήθελε να διδάσκει στα παιδιά ιστορία, «όμως έγινε ο ίδιος μια σελίδα στην ιστορία της αιματοβαμμένης μας πατρίδας».