ΜΙΑ ΦΡΙΧΤΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ. ΤΟ ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΤΗΣ ΤΕΠΕΛΕΝΗΣ. ΤΟ ΓΚΟΥΛΑΓΚ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ. «ΒΛΕΠΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΘΩΣ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ. ΒΙΑΖΟΥΝ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ».

Ένα έγγραφο του ...

CIA της 27 Οκτωβρίου 1951, που τώρα είναι αποχαρακτηρισμένο, ρίχνει φως για την κατάσταση που επικρατούσε στο κομμουνιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης της Τεπελένης, όπου από το 1949 κρατούνταν πάνω από 3600 εξόριστοι.

Το έγγραφο αναφέρεται στην δύσκολη κατάσταση που επικρατούσε στο στρατόπεδο αυτό, το μεγάλο αριθμό των θανάτων κυρίως των παιδιών και των ανδρών, όπως επίσης αναφέρει το όνομα του διοικητή του στρατοπέδου, τον Τζαφέρ Πογάτση. Για τον ίδιο αναφέρεται πως βίαζε γυναίκες που δεν δέχονταν να έχουν “προσωπικές” σχέσεις μαζί του. “Είναι 3600 εξόριστοι στο στρατόπεδο της Τεπελένης, οι οποίοι είναι εκεί από το 1949, το παλαιότερο και το μεγαλύτερο στρατόπεδο στην Αλβανία, ενώ στο στρατόπεδο Μπεντέν στην Καβάγια είναι περίπου 2000 εξόριστοι, 70 % των εξόριστων είναι γυναίκες και παιδιά.

Η θνησιμότητα είναι μεγαλύτερη στα παιδιά. Τα παιδιά που απεβίωσαν το 1949 ήταν τα δίδυμα της Λούλιε Τζέρτζε από το Κοπλίκ, και δεν ήταν μεγαλύτερα του ενός έτους, το μικρό παιδί του Ζέφ Μιράσα από την Μπάγιζα, του ενός ετών παιδί του Φράν Χάσα από την Μπάγιζα, τα δύο παιδιά του Πρενάς Τζέρτζε από την Λιόχε, και τα τρία παιδιά του Τζούστε Γκόραϊ, 10 ετών , 6 ετών και 6 μηνών. Ο διοικητής του στρατοπέδου είναι ο Τζαφέρ Πογάτση. Αυτός είναι ένας “χωριάτης”, ηλίθιος και τύρρανοςπου έχει βιάσει γυναίκες και κορίτσια, οι οποίες είχαν απορρίψει τις προτάσεις του για “ιδιαίτερες” σχέσεις.



Αυτός επιθυμεί να βλέπει παιδιά καθώς πεθαίνουν. Οι εξόριστοι στο στρατόπεδο της Τεπελένης κοιμούνται σε τετραώροφα ξύλινα κρεβάτια. Οι οικογένειες δεν χωρίζονται. Η οικοδομή δεν έχει παπαφίγκο, δεν έχει σκεπή, ζουν σε ανοιχτό ουρανό. Το στρατόπεδο του εξασφαλίζει ένα ξύλινο κρεβάτι και σαπούνι για ένα μήνα. Το καθημερινό φαγητό είναι για πρωινό τσάισούπα και 650 γραμμάρια ψωμί για μεσημεριανό και βραδινό. Δεν υπάρχει κανένα έπιπλο για να τοποθετήσουν φαγητό ή τα ενδύματα. Τίποτα συμπληρωματικό για τα παιδιά. Είναι δύσκολο να διατηρήσεις την καθαρότητα στο στρατόπεδο. Δεν τους δίνονται σκούπες, αλλά αναγκάζονται να σκουπίζουν με κλαδιά δέντρων. Το μέρος είναι γεμάτο παράσιτα, η φυματίωσηθερίζει. Πολλοί πεθαίνουν, κυρίως παιδιά και άνδρες. Τα παιδιά πεθαίνουν εξαιτίας από τις αρρώστιες ενώ οι άντρες από την δουλειά που κάνουν ως σκλάβοι. Στην Αλβανία οι συλλήψεις γίνονται χωρίς εντολή ενώ η φυλάκιση γίνεται χωρίς δίκη. Οι φυλακισμένοι δεν χωρίζονται σε κατηγορίες, εγκληματίες ποινικού κώδικα, πολιτικοί κρατούμενοι,θάνατος είναι δεδομένος για όλους.

Περίπου δύο χρόνια νωρίτερα, ο Ιάκ Μάρκο, ένας αστυνομικός, σκότωσε τον Ζεφ Κόλια Πρέντσια, πρόεδρο της οργάνωσης των νέων στην περιοχή Μπαρμπουλούς. Την επόμενη , ο Μετούς Μπόγο, αξιωματικός από την Σκόδρα, αξιολόγησε το φόνο ως μια συνάντηση που έκανε με τον λαό. Το επιχείρημα που έδωσε για το φόνο ήταν, πως το θύμα είχε συμπάθεια προς την Γιουγκοσλαβία. Οι αρχές επίσης σκότωσαν τον Σοκόλ Μπαγιάρμη, μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος, αφού σε μια συνάντηση είπε πως ο θόρυβος που δημιουργούνταν γύρω από την Γιουγκοσλαβία δεν ήταν πραγματικός….
ΠΗΓΗ