Η αναζήτηση του τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου από τον Χάουαρντ Κάρτερ, το 1936…

Χρυσός, κοσμήματα, ελεφαντοστούν, πολύτιμα ξύλα και ανυπολόγιστης ιστορικής αξίας χειρόγραφα, από τα οποία αναμενόταν ότι θα αποκαλυφθεί ολόκληρη η ιστορία του αρχαίου κόσμου, αναζητούνταν το έτος 1936 πυρετωδώς στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από τον διακεκριμένο αρχαιολόγο και Καθηγητή Μπρέκια, επιμελητή των Ελληνορωμαϊκών Αρχαιοτήτων του Καΐρου και τον Χάουαρντ Κάρτερ, ο οποίος είχε ήδη ανακαλύψει τον πολυθρύλητο τάφο του Φαραώ Τουταγχαμών.

O Χάουαρντ Κάρτερ (09/05/1874 - 02/03/1939), εξετάζοντας τη μούμια του Τουταγχαμών, το 1922 — O Χάουαρντ Κάρτερ (09/05/1874 – 02/03/1939), εξετάζοντας τη μούμια του Τουταγχαμών, το 1922

Όλες οι ελπίδες για την ανακάλυψη των παραπάνω θησαυρών βασίζονταν στον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος, νεότατος ακόμη, κατέκτησε την Αίγυπτο, την Περσία, τις Βόρειες Ινδίες και έκτισε την Αλεξάνδρεια και το Κανταχάρ του Αφγανιστάν, που τότε έφερε το όνομα Αλεξάνδρεια της Αραχωσίας.

Σύμφωνα με τις υπάρχουσες μαρτυρίες της εποχής του, υποτίθεται πως ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε κατόπιν μιας κραιπάλης στα Ανάκτορα του Ναβουχοδονόσορα, όταν ήταν ακόμη ηλικίας 33 ετών και ετάφη εκεί, αλλά οι ανασκαφές που διεξήχθησαν στο μέρος εκείνο, δεν απέδωσαν καρπούς.

Μέγας Αλέξανδρος (356 π.Χ. - 323 π.Χ.) — Μέγας Αλέξανδρος (356 π.Χ. – 323 π.Χ.)

Σύμφωνα με ορισμένους Ρωμαίους ιστορικούς, η σορός του τρανότερου κατακτητή του κόσμου μεταφέρθηκε μετά τον θάνατό του στην Αλεξάνδρεια, όπου και ετάφη με τιμές. Υπάρχει, μάλιστα, και μια πληρέστατη περιγραφή νεκροφόρας άμαξας, η οποία ήταν κατασκευασμένη από πολύτιμο σανταλόξυλο και κέδρο, διακοσμημένη με πλουσιότατα χρυσά στολίσματα και βαρύτιμους λίθους και η οποία συρόταν από 64 λευκά άλογα.

Η μεταφορά του νεκρού στην Αλεξάνδρεια με την πολυτελέστατη αυτή νεκροφόρα φέρεται πως πραγματοποιήθηκε δύο χρόνια μετά τον θάνατό του.

Η νεκρική άμαξα του Αλεξάνδρου, σύμφωνα με τις πληροφορίες του Διόδωρου του Σικελιώτη (αναπαράσταση του 19ου αιώνα)

Το μήκος της νεκροφόρας ήταν, κατά τη σωζόμενη περιγραφή, έξι περίπου μέτρων, ενώ το πλάτος της ήταν τεσσάρων μέτρων. Σημειωτέον ότι η κατασκευή της χρειάστηκε την κοπιώδη εργασία πολλών αντρών για δύο ολόκληρα έτη.

Πολλοί έγκριτοι αρχαιολόγοι διατράνωναν πως ο Μέγας Αλέξανδρος είχε ταφεί μέσα στην αριστοτεχνική αυτή νεκροφόρα, η οποία χρησίμευε και ως φέρετρο. Υπέθεταν, λοιπόν, ότι συνετάφησαν μαζί του και όλοι αυτοί οι θησαυροί ανεκτίμητης αξίας, μαζί με μοναδικά χειρόγραφα, που προέρχονταν από τις βασιλικές βιβλιοθήκες της Περσίας.

Επιπλέον, εικαζόταν από επίσημα και καταρτισμένα χείλη σοφών και περισπούδαστων ανθρώπων πως ο τάφος του Μεγάλου Μακεδόνα Στρατηλάτη, μαζί με όλα του τα τιμαλφή, αποτέλεσε την πηγή από την οποία η Βασίλισσα της Αιγύπτου, Κλεοπάτρα, άντλησε τα εκπληκτικά κοσμήματα και το χρυσάφι, που είχαν τόσο θαμπώσει τον Μάρκο Αντώνιο.

Όμως, δεν υπάρχει καμία ένδειξη πού ήταν η ακριβής τοποθεσία της ταφής. Μερικοί αρχαιολόγοι πίστευαν ότι βρισκόταν κάτω από το Τέμενος του Προφήτη Δανιήλ, ενώ άλλοι υποστήριζαν ότι βρισκόταν μέσα στις κατακόμβες που απλώνονταν κάτω από την Αλεξάνδρεια και που ανασκάφτηκαν από τους Πρώτους Χριστιανούς προς ταφή των νεκρών τους.

Το Τζαμί του Νάμπι Ντάνιελ (Προφήτη Δανιήλ)

Και προς τα δύο αυτά πιθανά σημεία ταφής του Μεγάλου Αλεξάνδρου, λοιπόν, είχαν στραφεί οι φιλόδοξες έρευνες του Καθηγητή Μπρέκια και του Χάουαρντ Κάρτερ.

Η αναζήτηση του τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου είχε γίνει εμμονή για πολλούς αρχαιολόγους, καθώς αποτελούσε γι’ αυτούς το Ιερό Δισκοπότηρο της επιστήμης τους.

Ο Μπρέκια και ο Κάρτερ, πάντως, πίστευαν ακράδαντα ότι θα ανακάλυπταν σύντομα τον τάφο του και έτσι, θα χυνόταν άπλετο φως στην περίφημη ιστορία του σπουδαιότερου και ευφυέστερου κατακτητή όλων των εποχών.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΘΝΟΣ”, στις 28/02/1936…