Το πρωί της 30ης Ιουνίου του 1908, μια γιγαντιαία πύρινη σφαίρα εμφανίστηκε στον ουρανό της Σιβηρίας και κατέληξε με ορμή πάνω στη γη, σε απόσταση 800 χιλιομέτρων από τη λίμνη Βαϊκάλη, σε μια περιοχή ακατοίκητη και δασώδη.
Τη σφοδρότατη πτώση της πύρινης αυτής σφαίρας παρακολούθησαν εκστατικά όλοι όσοι βρίσκονταν σε απόσταση επτακοσίων χιλιομέτρων από το σημείο της πρόσκρουσης και πολλοί αυτόπτες μάρτυρες έφτασαν μέχρι του σημείου να πιστεύουν ότι ένα τμήμα του ήλιου κατακρημνίστηκε πάνω στην επιφάνεια του πλανήτη μας.
Ο κρότος που συνόδευε το πρωτοφανές αυτό φαινόμενο ακούστηκε σε απόσταση χιλίων χιλιομέτρων και όλοι οι δείκτες των σεισμογράφων κατέγραψαν τη δόνηση, ενώ ταυτοχρόνως το γεγονός αυτό έγινε αμέσως γνωστό παγκοσμίως.
Η νύχτα της 30ης Ιουνίου, στην Ευρώπη και τη Σιβηρία, ήταν, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις όλων των αστρονόμων και των μετεωρολόγων, διαυγέστατη. Κατόπιν, όμως, ακολούθησαν καιρικές συνθήκες εξαιρετικά δυσμενείς για περαιτέρω αστρονομικές παρατηρήσεις.
Επίσης, η έκρηξη της Τουγκούσκα, όπως έμεινε γνωστή, κατέφαγε τη ρωσική τάιγκα, το πυκνότατο αυτό σιβηριανό δάσος, ενώ οι οι φλόγες και οι καπνοί από την πυρκαγιά διακρίνονταν στον ουράνιο θόλο για εβδομάδες.
Μα, τι είχε συμβεί άραγε; Οι γηγενείς πληθυσμοί της Σιβηρίας άρχισαν να πλάθουν μύθους και θρύλους. Εν τούτοις, οι πρώτοι επιστήμονες που τόλμησαν να εξετάσουν τα δεδομένα του φαινομένου δεν κατόρθωσαν να δώσουν καμία απολύτως εξήγηση.
Συνεπώς, ένα νέο μυστήριο άρχισε να τους απασχολεί εντόνως και προσπάθησαν επί μακρόν να ερμηνεύσουν και να κατανοήσουν το μυστήριο της Τουγκούσκα (όνομα παραγόμενο από τον παρακείμενο ποταμό της περιοχής).
Έτσι, το 1927, μια σοβιετική επιστημονική αποστολή ανέλαβε να ερευνήσει εκ νέου την περιοχή, η οποία είχε καεί από την πτώση του ουράνιου σώματος. Οι ερευνητές κατάφεραν να εισδύσουν στο βάθος του αχανούς σιβηριανού δάσους και βρέθηκαν μπροστά σε ένα θέαμα, το οποίο περιγράφεται μόνο στην Αποκάλυψη.
Όλοι οι κορμοί των δέντρων, σε μια απίστευτη απόσταση των 400 χιλιομέτρων, ήταν κεκλιμένοι μόνο προς μια ορισμένη κατεύθυνση και ήταν πλήρως απανθρακωμένοι, προσδίδοντας μια εντύπωση κόλασης.
Το εντυπωσιακό ήταν πως δε βρέθηκαν πουθενά ίχνη ύλης μετεωριτών και επομένως, οι υποθέσεις των επιστημόνων καταρρίφθηκαν και το μυστήριο εντάθηκε. Αν δεν ήταν πτώση μετεωρίτη αυτό που προκάλεσε την περίφημη έκρηξη της Τουγκούσκα, τότε τι ήταν;
Μόνο κατά το 1950 πραγματοποιήθηκε δειλά το πρώτο βήμα προς την επίλυση του αινίγματος. Μια νέα αποστολή ερεύνησε την απομακρυσμένη εκείνη περιοχή και πέτυχε να ανακαλύψει ψήγματα μαγνησίου και πυριτίου.
Δεν υπήρχε πλέον αμφιβολία ότι η τεράστια πυρκαγιά προκλήθηκε από την πτώση ενός ουράνιου σώματος, μετεωρίτη ή κομήτη. Ωστόσο, το μυστήριο εξακολουθούσε να απασχολεί και τους σύγχρονους αστρονόμους και πυρηνικούς φυσικούς.
Μια επιστημονική βρετανική επιθεώρηση, “Η Φύση”, δημοσίευσε σε έκδοση του 1965 ένα άρθρο των Αμερικανών επιστημόνων W. Libby, C. Cowan και C.R. Atluri, οι οποίοι πρόβαλαν την υπόθεση ότι ο μετεωρίτης της Τουγκούσκα αποτελούνταν από αντιύλη.
Όμως, ο Σοβιετικός Καθηγητής Kirill Florensky του Ινστιτούτου Γεωχημείας και Αναλυτικής Χημείας της Ακαδημίας Επιστημών, τόνιζε ότι η καταστροφή του δάσους της Τουγκούσκα οφειλόταν σε κομήτη, ο οποίος εξερράγη σε ύψος έξι χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Γης.
Μάλιστα, απέκλειε την εκδοχή ότι η έκρηξη, η οποία αποτέφρωσε το σιβηριανό δάσος, υπήρξε ατομικής ή θερμοπυρηνικής φύσης, αλλά απέκρουσε και τη θεωρία των Αμερικανών συναδέλφων του, οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι η πύρινη σφαίρα ήταν φορέας αντιύλης.
Επιπλέον, ο Kirill Florensky σημείωνε πως ο κομήτης δεν έγινε ορατός, διότι έπεσε στο δάσος από την κατεύθυνση του ήλιου, ενώ πρόσθεσε πως δεν τελέστηκε κάποια πυρηνική έκρηξη, επειδή δεν είχε παρατηρηθεί αύξηση της ακτινοβολίας.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ”, στις 31/07/1965…
Το μυστήριο της έκρηξης της Τουγκούσκα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου