ΣυμΒάλλω και Ίσταμαι... στη ΣΥΝΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Σίγουρα δεν είναι ο καιρός για να παγιώνει κανείς μια θέση...

(Βασικά... ποτέ δεν είναι οι καιροί εκεί για να παγώνουμε και να κρυσταλλώνουμε σε μια παγιωμένη και άρα περιορισμένη άποψη, οπτική ή θέση...

Νιώστε λίγο... τι σας λέει αυτό;...)

...ωστόσο, έχοντας αφήσει πολύ καιρό να περάσει εμπρός μου, 

παρατηρώντας, παρακολουθώντας, κοιτώντας με προσοχή... 

και νιώθοντας τις τάσεις και τις προεκτάσεις των όσων ήδη διαδραματίζονται... 

θα ήθελα να πάρω μια κάποια θέση, προσωρινή έστω, στα όσα μεσολάβησαν...

στα όσα παίζονται μπροστά και γύρω μας...

ορατά ή αόρατα... 

κι άλλα πολλά που συμβαίνουν και δεν αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι,

παρά μόνον όταν τους χτυπά την πόρτα σαν τετελεσμένο γεγονός...

επειδή συνηθίζεται να κοιτούν σε μία μόνον κατεύθυνση...

συνήθως αυτή πάνω στον τοίχο με τις σκιές του Πλάτωνα... 

Είχα γράψει 6 χρόνια πριν... 

στο νόημα του Συμβόλου και της Συμβολής σε σχέση με τις θρησκείες και τις επιστήμες, όλες τις επιστήμες, μεταξύ άλλων το ακόλουθο, το οποίο θα ήθελα να χρησιμοποιήσω σαν βάση:

Αφού πρώτα περάσαμε από τις δογματικές θρησκείες, και εστιαστήκαμε για καιρό με πίστη στις δογματικές επιστήμες... ήρθε η ώρα που οι ίδιες οι επιστήμες άρχισαν να φέρνουν στο φως και να επιβεβαιώνουν τις αρχαίες γνώσεις... ήρθε η ώρα που οι δύο άκρες του ν(ο)ήματος ενώνονται κάτω από νέο φως...

Ήρθε η ώρα που η υπερβολή του αναλυτικού Νου των τελευταίων αιώνων αναζητά την επαναφορά στη Σύνθεση... στη συμβολή όλων υπό το φως της Ενότητας...

Ο εγωισμός των λίγων καλείται να οπισθοχωρήσει μπροστά στο συλλογικό καλό...

Όλοι γνωρίζουμε πόσο δραστική και καταλυτική είναι η δύναμη του Νου... σε ποια θαύματα μπορεί να οδηγήσει...

Όλοι γνωρίζουμε πως η πραγματικότητα δεν είναι άλλο παρά η κοινή συνισταμένη της Ενότητας όσο το δυνατών περισσότερων Νοων... 

Η ένωση του κόσμου των Ιδεών... η ένωση υπό το πρίμα της αρμονίας... της ειρήνης... της αφθονίας για όλους... είναι αυτή που αναπτύσσεται ραγδαία καθώς ο ένας νους, διεγείρει τον επόμενο... και μετά έναν τρίτο ... και έναν τέταρτο... μέχρι που αγκαλιάζει ολόκληρο τον πλανήτη... 

Χωρίς καμία διάθεση μείωσης της ιδιότητας των επιστημόνων ή ακαδημαϊκών... 

αλλά απλά σαν τοποθέτηση στα πλαίσια του θέματος της "υπερ-εξειδίκευσης" που ακολουθήθηκε σαν τακτική σχολικής και ακαδημαϊκής εκπαίδευσης, και που μέσω αυτής τους της ιδιότητας σήμερα κάποιοι προκαλούν διχασμούς... ή ηθελημένα ή άθελα τους επιδιώκουν να μειώσουν την αξία μιας γνώμης ή άποψης... 

θα ήθελα να θυμίσω πως οι αρχαίοι μας πρόγονοι συνήθιζαν να είναι Πανεπιστήμονες... (κι ας μην έφεραν πτυχία από Κέιμπριτζ ή Οξφορδη...)

Συνήθιζαν να καταπιάνονται και να μελετούν τα ΠΑΝτα... 

...από τη Φύση γύρω τους, το σύμπαν και τα άστρα, το σώμα του ανθρώπου, την υγεία και τη μεταφυσική, μέχρι τις ιδιότητες της ύλης και των ήχων... την πολιτική και τις ανθρώπινες σχέσεις. Συνήθιζαν μάλιστα να είναι ΜΥΗΜΕΝΟΙ... Πληροφορία που έχουμε για κορυφαίους διανοητές, φιλοσόφους και θεμελιωτές επιστημών που μελετώνται στα μεγαλύτερα εκπαιδευτήρια νέων σήμερα... 

Άρα ήταν πραγματικοί ΠΑΝεπιστήμονες... και σε στενή επαφή με το Θείο και Ιερό... 

Πως λοιπόν έναν άνθρωπο που ομολογουμένως έχει ΕΝδιαφέρον για όλα αυτά... έρχεται κάποιος άλλος να του κουνήσει το δάχτυλο και να του πει πως δεν έχει το δικαίωμα να τα μελετά και να εκφράΖΕΙ την άποψη του, για όλα όσα μελέτησε και κέντρισαν το χρόνο και το ενδιαφέρον του;

Με ποιο δικαίωμα θα πρέπει να μειωθεί ή να φιμωθεί κάποιος επειδή δεν έχει ακολουθήσει την πορεία του παλαιού συστήματος για να αποκτήσει χαρτιά αποφοίτησης σχετικών σχολών εκπαίδευσης και εξειδίκευσης;

Με ποια λογική δεν έχει δικαίωμα, ο "μη εξειδικευμένος", όταν μελετά με ορθό τρόπο ένα αντικείμενο, κάνοντας χρήση πληροφοριών από πολλές και διάφορες πηγές και φτάνει σε κάποια συμπεράσματα, να τα κοινοποιεί;

Μήπως δεν ήταν αυτή η παγιωμένη κατάσταση που μας έφερε εμπρός σε δεινά και προβλήματα ποικίλα; Μήπως δεν είναι η υπερεξειδίκευση παράλληλα το εμπόδιο στους αξιόλογους επιστήμονες μας, που τους εμποδίζει να μετακινήσουν έστω ένα εκατοστό την αντίληψη τους για να αντιληφθούν κάτι μεγαλύτερο και ίσως καλύτερο; 

Μήπως αυτή η υπερεξειδίκευση δεν έγινε η τροχοπέδη που εμποδίζει τις επιστήμες σε γόνιμο διάλογο και παραγωγή έργου υπέρ των ανθρώπων; (π.χ. με τη χρήση διαφορετικών όρων για την ίδια δύναμη, ανάλογα την επιστήμη που το μελετά, έφτασαν να μην μπορούν να συνεννοηθούν οι φυσικοί με τους βιοφυσικούς και οι ηλεκτρολόγοι με τους πρώτους... )

Μήπως δεν είναι οι ζωές όλων που επηρεάζονταν και συνεχίζουν να επηρεάζονται από την αδυναμία συνΕΝνόησης των εκπροσώπων των διαφόρων επιστημών και ερευνητών... που τελικά έφεραν όλο και περισσότερη τεχνολογία, μαζί με όλο και περισσότερη ασθένεια στον σύγχρονο κόσμο μας;

Μήπως πατώντας ακριβώς σε αυτό το παγιωμένο σύστημα δε φτάσαμε εδώ που φτάσαμε; Αν ήταν ότι καλύτερο μπορούσαμε σαν ανθρωπότητα να πετύχουμε, αν ήταν αυτό το ζενίθ και το αποκορύφωμα ενός πανανθρώπινα αγαθού πολιτισμού που καλώς έπραττε επί αιώνες, θα βιώναμε τόσο φόβο, τόση ανασφάλεια, τόσες εντάσεις;... 

Άρα πως πάμε να ωραιοποιήσουμε μια κατάσταση εμποδίζοντας ή μειώνοντας τη συμβολή του κάθε συνανθρώπου μας;

Μήπως επειδή το χρήμα και το νόμισμα και η δυνατότητα να το απολαμβάνει κανείς εξαρτιόταν τόσο πολύ από τη διατήρηση θέσεων και ιδιοτήτων εντός του καταρρέοντος συστήματος, αργήσαμε να δούμε και να παραδεχτούμε τα κακώς κείμενα; κι ακόμη περισσότερο...

αρνηθήκαμε να αλλάξουμε τα σαθρά έγκαιρα επειδή δε θέλαμε να χαλάσουμε τη... βολή μας;

Όχι αγαπημένοι μου συνάνθρωποι... 

υπήρχαν πάντα και υπάρχουν οι εξαιρέσεις. Συμφωνούμε. 

Μια από αυτές είναι ο Γρηγόρης Πετράκος που χρησιμοποίησε την κοινή λογική και το χρόνο του και βρήκε ακολούθως το θάρρος να παρουσιάσει δημόσια τα συμπεράσματα του. 

Αυτό λέγεται έρευνα και τοποθέτηση.  Το ιδιο πράττουμε πολλοί "Γρηγόρηδες" και "Γρηγορίες"επί χρόνια πολλά...

("Πίστευε και ΜΗ, ερεύνα!" μεγάλη η αξία της στίξης σε τέτοιες φράσεις προτροπής... )

Μάλιστα έπραξε αυτό που θα έπρεπε να πράττουν όλοι: να χρησιμοποιούν τα εργαλεία που διαθέτουν, να μελετούν και να βγάζουν μόνοι τους συμπεράσματα για κάθε τι που τους απασχολεί, ώστε να μπορούν να έχουν ΑΠΟΨΗ. Ειδάλλως ομιλούμε απλά για καταναλωτές της "κοινής γνώμης" που σερβίρεται και διαμορφώνεται από τα ελεγχόμενα κανάλια ... πλύσης εγκεφάλων.

Δεν είναι σώνει και καλά "συνωμοσιολόγος" όποιος φέρνει στο φως τις δολοπλοκίες αυτών που συνεταιρίζονται και κλείνουν συμφωνίες μυστικά και συνήθως ...εις βάρος των ανθρώπων για ατομικό τους μόνον όφελος. Διότι αυτός που γνωρίζει και δεν μιλά απλά συναινεί... 

Δεν είναι σώνει και καλά "ψεκασμένος"... όποιος απλά έχει μάτια και βλέπει πως εφαρμόζονται τεχνολογίες τροποποίησης του καιρού, της ατμόσφαιρας κτλ με πολλαπλές χρήσεις, που η ίδιοι οι τεχνολόγοι διαφημίζουν ως "σωτήρια μέθοδο γεωμηχανικής τεχνολογίας"... και παρατηρεί τις επιδράσεις και επιπτώσεις αυτής...

Κι εδώ φαίνεται η σύγχυση που προκλήθηκε επί αιώνες μέσα από την κακή χρήση τόσο της γλώσσας όσο και των εννοιών... 

Διότι δε χρειάζεται να είμαι επιστήμων *με τη σημερινή έννοια* για να εκφέρω άποψη... 

αφού επιστήμων είναι αυτός που επίσταται και εποπτεύει, που είναι επιστάτης και φροντίζει, φιλοσοφικά περισσότερο ένα κόσμο ιδεών... για το μακροπρόθεσμο καλό της ζωής των ανθρώπων... 

(και μάλλον είμαι επιστήμων εντέλει, διότι υπό την πρωταρχική έννοια του όρου ο ερευνών και μελετών πολυεπίπεδα είναι ο αυθεντικός επιστήμων... κι όχι ο έχων πτυχίο ειδικότητας... και το μέλος συναφιών και συντεχνιών... που χειραγωγείται)

Σαν γνώστης μιας Τέχνης, ο κάθε "ειδικός" σαφώς και μπορεί να έχει και να εφαρμόζει την άποψη και τη γνώση του με το δυνατόν καλύτερο τρόπο για την άμεση καθημερινή διά- και επιβίωση, τόσο τη δική του, όσο και του συνόλου, αυτό όμως δεν τον μετατρέπει σε επιστήμονα (με τη σημερινή έννοια)... που δικαιούται να θεωρεί πως έχει η γνώμη του είναι εγκυρότερη και για κάθε άλλο τομέα της ζωής ή ακόμη και η μόνη ορθή στα πλαίσια της τέχνης του. 

*Τέχνη είναι και η Ιατρική ίσως η καλύτερη... σύμφωνα με τους φιλοσόφους μας... 

Τέχνη και η ρητορική... και ίσως... και η πολιτική... 

Κάθε τι άλλο εκτός της φιλοσοφίας και τις καλές τέχνες... Τέχνη είναι και όχι Επιστήμη εντέλει...

Τεχνολόγοι και όχι Επιστήμονες ελέγχουν τον κόσμο μας...

Όπως διαβάζουμε και στο απόσπασμα από ένα αξιόλογο άρθρο σχετικά με την Επιστήμη >

Και τελικώς φτάνουμε στο εξής παράδοξο: να εξισώσουμε την Επιστήμη με τις Τέχνες, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για δύο τμήματα ενός μαγνήτη που συμμετέχουν σε δίπολο  δυναμικής ισορροπίας. Οι μέν Τέχνες αφορούν τον υλικό κόσμο και την εμπειρική προσέγγισή του, ώστε να γίνεται δυνατό το εφήμερο και το αισθητικώς αντιληπτό βραχυπρόθεσμα, η δε Επιστήμη μελετά το μή αισθητό, το μή άμεσα αντιληπτό από τις αισθήσεις, και το μακρυπρόθεσμο που μόνο ο νούς και η ψυχή μπορούν ν’ αντιληφθούν (κόσμος των ιδεών). 

Εδώ αξίζει να αναφερθούμε επιγραμματικά και στον όρο «Τέχνη» και τη σχέση της με τις σημερινές Καλές Τέχνες (γλυπτική, ζωγραφική κλπ.), που στην πραγματικότητα ουδεμία σχέση έχουν. 

Οι Καλές Τέχνες είναι στην πραγματικότητα Επιστήμες (εποπτεύουν, εξισορροπούν), σε αντίθεση με τους επιστημονικούς τομείς (φυσική, χημεία κλπ.) που στην πραγματικότητα αποτελούν Τέχνες (εκ του τίκτω = γεννώ, παράγω άμεσο αποτέλεσμα) ή απλώς γνωσιακά πεδία μίας γλώσσας του ανθρώπου, η οποία στις μέρες μας -ατυχώς, μα διόλου τυχαία…- ονομάζεται Επιστημονική. Άλλωστε, και μόνο το γεγονός πως η λέξη τέχνη περιλαμβάνει από την εργασία του απλού ξυλοκόπου μέχρι τα τεράστια έργα κλασσικής μουσικής και ζωγραφικής, δείχνει τη μεγάλη σημασιολογική σύγχιση. Οι σύγχρονοι καλλιτέχνες και φιλόσοφοι είναι στην πραγματικότητα επιστήμονες με την αυθεντική ερμηνεία του όρου, σε αντίθεση με τους σημερινούς ΤΕΧΝΟλόγους επιστήμονες που είναι στην πραγματικότητα τεχνίτες (υπηρέτες της τέχνης),σ’ύμφωνα με την επίσης αυθεντική ερμηνεία της λέξης.

Εκτός κι αν βλέπουμε κάποιο όφελος στην εκδοχή μιας έννοιας της επιστήμης ως "ελίτ" και ανώτερη κοινωνική τάξη και συνεχίζουμε να επιδιώκουμε τον κατακερματισμό των κοινωνιών, αλλά και των χωρών, με βάση τέτοιους διαχωρισμούς...  και θεωρούμε πως μόνον αυτές οι άρχουσες ελιτ έχουν δικαίωμα εκφοράς λόγου...

 

Ορισμός του ρήματος «ίσταμαι» από την ιστοσελίδα ischool.gr:

«Μέρος του λόγου: Ρήμα
1. στέκω
2. αυτοί που κατέχουν αξιώματα
3. αυτοί που ανήκουν στην ανώτερη κοινωνική τάξη»

Το ζήτημα μας όμως φαίνεται να είναι, στο σημείο που έχουμε έρθει, να μπορούμε να κοιτάξουμε πέρα από την επιμέρους τέχνη και ειδικότητα, και να ΣΥΝθέσουμε ένα νέο μοτίβο, μια νέα συλλογική προσπάθεια και δράση, η οποία να ανοίγει δρόμους εργασίας (όχι δουλείας),  ΣΥΝεργασίας και ΣΥΝδημιουργίας και μέσω αυτών να υπάρχει αφθονία και ικανοποίηση από το παραγόμενο έργο τόσο για το άτομο, όσο και για το σύνολο. 

Μέσα από αυτού του είδους τη συμβολή, του καθενός από εμάς, και με βάση αυτό το στόχο της επιτυχίας σαν σύνολο, μπορούμε να έρθουμε σε ενότητα, ειρηνική σύμπραξη και ανθρωπινότερες συνθήκες ζωής. 

Όχι με βία και εξεγέρσεις, αλλά μέσα από την όρθωση του αναστήματος ως Ίσταμαι. Μυράδες Ίσταμαι που είναι έτοιμα να πιαστούν χέρι χέρι και να δράσουν ως ένας κοινός παναθρώπινος Νους που υπηρετεί μια ζωή ανθρώπινη για όλους... άξια να τη ζει κάθε άνθρωπος.

Ο κάθε ένας στον τομέα που του δίνει χαρά... εντός ενός κύκλου ανθρώπων που αναγνωρίζουν την προσοφρά του καθενός από όποιο επιμέρους τομέα κι αν έρχεται η συμβολλή του...

Ικανοί να χαίρονται και να απολαμβάνουν από κοινού το έργο που παράγουν σε βάση αποδοχής, εκτίμησης και Ελευθερίας.

Αν λοιπόν δεν μας εκφράζει το παλιό που έφτασε στην κατάρρευση του,

ας κοιτάξουμε πως μπορούμε από κοινού, ΣΥΝ(Λ)λογικά και ψύχραιμα, να έρθουμε σε ΔΙΑλογο να δημιουργήσουμε και να βιώσουμε το Νέο... το όμορφο, το άξιο... και γιατί όχι το ιδανικό. Αυτό που κινεί και ΣΥΝκινεί τις καρδιές όλων και κάνει τα μάτια των γονιών να γεμίζουν ικανοποίηση για το μέλλον που βλέπουν να καθρεφτίζεται ως χαρά στα μάτια των παιδιών τους...

Αυτά που χρόνια τώρα με χαρά οραματιζόμασταν... 

ήρθε η ώρα να γίνουν έργα συνδημιουργίας και πραγματικότητας γύρω μας. 

Με αγάπη και εκτίμηση

προς τον κάθε ένα από εσάς

Βασιλική Κ. 

(Παρακαλώ κάθε αντιγραφή να φέρει αναφορά του Ιστολογίου με ενεργό λινκ στο άρθρο)

vickytoxotis