Τα "ορφικά Κείμενα"

Οι Ορφικοί Ύμνοι ήταν οι ύμνοι που τραγουδούνταν ή απαγγέλονταν κατά την διάρκεια των Ορφικών Μυστηρίων των αρχαίων Ελλήνων. Η λατρεία τους ήταν γνωστή μόνο στους μυημένους σ' αυτά και πολύ λίγα σώζονται μέχρι τι μέρες για να ξέρουμε τι ακριβώς τελετές γινόνταν στα μυστήρια. Αποσπασματικά μόνο σώζονται μερικοί ύμνοι, εικονικές παραστάσεις από τα μυστήρια ή μερικές σποραδικές αναφορές και σχόλια. Χαρακτηριστικό τους είναι η μυστικιστική λατρεία και ο αποκρυφισμός από τα μάτια των αμύητων σ' αυτά.

Τα ορφικά μυστήρια πολύ πιθανόν να αναφέρονται στην προετοιμασία του Ορφέα για την κάθοδό του στον Κάτω Κόσμο (στον Άδη, το "βασίλειο των ψυχών"), απ' όπου προσπάθησε να φέρει την Ευριδίκη πίσω στον κόσμο των ζωντανών. Και κατ' επέκταση, στην προετοιμασία των ψυχών για την κάθοδό τους στον Άδη, στον "καθαρμό" τους, στην επικοινωνία -ίσως- των ζωντανών με τις ψυχές των νεκρών, κα. Άλλοι, απλά υποστηρίζουν ότι ο Ορφισμός ήταν μια μυστικιστική θρησκεία ή λατρεία, σχετική με τη λατρεία του Ορφέα.

Στα νεώτερα χρόνια αλλά και στα σύγχρονα διάφοροι άνθρωποι προσπάθησαν την αναβίωση των ορφικών αποκρυφιστικών μυστηρίων, είτε στα πλαίσια της "ελληνολατρείας" και της "αρχαιολατρείας" είτε του παγανισμού, μεταξύ των οποίων και αρκετοί Έλληνες, πολλοί ξένοι ή φιλέλληνες, γνώστες της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και μελετητές του αρχαιοελληνικού πνεύματος. Οι αποκρυφιστικές όμως τάσεις που αναπτύχθηκαν παράλληλα με άλλες παγανιστικές τάσεις και δαιμονολατρείες αμαυρώνουν τελικά την διαύγεια και τον αληθινό τύπο του αρχαιοελληνικού πνεύματος και λατρείας.

Για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε τι περίπου ήταν τελικά τα Ορφικά μυστήρια πρέπει να γνωρίσουμε τον μύθο του Ορφέα του μουσικού. Ο μύθος του λίγο - πολύ προσδιορίζει τι σήμαιναν για τους αρχαίους τα ορφικά μυστήρια, και κάποιες σχετικές εξηγήσεις δίνονται μέσα από την ίδια την πλοκή του μύθου. Η ζωή του και ο πόνος του για τον χαμό της πολυαγαπημένης του Ευρυδίκης, το ταξίδι του στον Άδη, το "κυνήγι" του και το μαρτύριο του από τους Θράκες και ο τραγικός του θάνατος από τις Μαινάδες χαρακτηρίζουν αυτόν τον Μύθο. "Ξετυλίγοντας" το κουβάρι του παραμυθιού, του μύθου και συνδέοντάς τον με την ιστορική πραγματικότητα ίσως μπορέσουμε να μάθουμε κάποτε την αλήθεια ...

Παρακάτω σας δίνω μέσω του scribd.com το online PDF των Ορφικών 'Υμων που διασώζονται στην αρχαία ελληνική αλλά και τη μετάφραση στη νέα ελληνική γλώσσα:Ορφικοί Ύμνοι

Περί των Ορφικών Ύμνων ο λόγος....

Οι 87 Ορφικοί Ύμνοι, καθώς και η ευχή προς Μουσαίον είναι θρησκευτικά άσματα που ανήκουν στην Λυρική ποίηση. Το ότι σε αρκετούς από αυτούς περιλαμβάνεται το στοιχείο της αφήγησης για τους Θεούς, τους προσδίδει ενίοτε έναν επικό χαρακτήρα. Η χρονολόγηση τους αποτελεί χρόνιο σημείο διαφωνιών και τριβής μεταξύ των ειδικών της επιστημονικής κοινότητας. Κάποιοι υποστηρίζουν πως πρόκειται για κείμενα παλαιότερα και από τα Ομηρικά, ενώ άλλοι τα τοποθετούν σε μεταγενέστερα χρόνια θεωρώντας τα έργα της σχολής των Νεοπλατωνικών.

Σύμφωνα με μαρτυρία του Ηροδότου, η περισυλλογή των Ορφικών κειμένων έγινε από ομάδα ειδικών με επικεφαλής τον σοφό Ονομάκριτο, κατ’ εντολή του Πεισιστρατίδη Ιππάρχου τον 6ο π.Χ αιώνα. Κατηγορήθη δε ο Ονομάκριτος από τον Λάσο τον Ερμιονέα, πως κατά τη συλλογή των Ύμνων θέλησε να ενθέσει δικούς του στίχους. Ο Ίππαρχος τότε εξόρισε τον Ονομάκριτο, και αυτό είναι ενδεικτικό του σεβασμού που έτρεφαν οι αρχαίοι για τα Ορφικά κείμενα. (Ηροδ. VII, 6). Στην προσωπικότητα του Ονομάκριτου και τη συμμετοχή του στη συλλογή και καταγραφή των Ορφικών κειμένων έχει αναφερθεί και ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς. Οι μαρτυρίες λοιπόν αυτές επιβεβαιώνουν την ύπαρξη των κειμένων τον 6ο π.Χ αιώνα. 

Το 1967 ο αστρονόμος Κ.Χασάπης έφερε μια επανάσταση στη χρονολόγηση των Ορφικών Ύμνων. Στη διατριβή του με τίτλο «Η Ελληνική αστρονομία της β΄ π.Χ χιλιετίας κατά τους Ορφικούς ύμνους» υποστήριξε πως οι Ορφικοί ύμνοι, ως προς το περιεχόμενο ανάγονται τουλάχιστο στον 14ο π.x αιώνα. Βασισμένος στον ύμνο προς τον Απόλλωνα και ιδιαίτερα στο στίχο «μίξας χειμώνος θέρεός τ’ ίσον αμφοτέροισιν», απέδειξε αστρονομικά πως η ισότητα αυτήν των εποχών (χειμώνα –καλοκαιριού) συνέβη κατά το έτος 1366π.Χ.

Τα Ορφικά κείμενα παρουσιάζουν γλωσσική ανομοιογένεια. Οι υποστηρικτές της μεταγενέστερης χρονολόγησης λένε πως η γλώσσα των ύμνων είναι μίμηση της Ομηρικής και της Ησιόδειας, ενώ οι υποστηρικτές της πρωιμότερης χρονολόγησης αποδίδουν αυτήν την ανομοιογένεια στην επήρεια των αιώνων. Συνεχίζουν λέγοντας πως είναι Αιολικής διαλέκτου με προσμίξεις Αττικής διότι η περισυλλογή του έγινε τον 6ο π.Χ αιώνα. Σύμφωνα με αυτούς, οι Ορφικοί Ύμνοι είναι αρχαιότατα κείμενα της β’ π.Χ χιλιετίας ως προς το περιεχόμενο, με γλωσσική απόδοση του 6ου π.Χ αιώνα. 

 

Το περιεχόμενο των Ορφικών Ύμνων είναι δισυπόστατο: τα φυσικά στοιχεία εμπεριέχουν και ανθρωπομορφισμό, και αντίστοιχα οι θεότητες διαθέτουν και Συμπαντικό χαρακτήρα. Αυτό το σύμφυτο των στοιχείων ανθρωπομορφικού και κοσμογονικού που χαρακτηρίζει τους Ορφικούς Ύμνους, οδηγεί στην ανδρόγυνη ρίζα της Ορφικής θεολογίας. Ενδεικτικό είναι και ο μεγάλος αριθμός ύμνων αφιερωμένων στον διφυή, δισυπόστατο Διόνυσο. Μια άλλη κατηγορία δε που αναφέρεται σε αφηρημένες έννοιες (Νέμεση, Δίκη, Νόμο, Τύχη, κλπ) φανερώνει μια προηγμένη θεωρητική αντίληψη. 

Το Σύμπαν ολόκληρο εμπεριέχεται και εναρμονίζεται στους Ορφικούς Ύμνους, και κοινό παρονομαστή αποτελεί η σχεδόν στερεότυπη ευχή στο τέλος κάθε ύμνου, άμεσα συνδεδεμένη με τον μύστη, και δηλωτική της αδιατάρακτης και μυστηριακής σχέσης μεταξύ υμνητή και υμνολογουμένου.

http://projectdaimonas.blogspot.com