Ποιο θα ήταν το τέλος του ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ και του ΤΣΙΠΡΑ στον ΧΡΥΣΟΥΝ ΑΙΩΝΑ του ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ - ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΩΝ

Του ιατρού Νικολάου Μπαραμπούτη

Ἡ μεγαλυτέρα καί μοναδική πολιτική προσωπικότης ὅλων τῶν ἐποχῶν εἶναι Περικλῆς, τοῦ ὁποίου ἡ περίοδος διακυβερνήσεως λέγεται «χρυσοῦς αἰών τοῦ Περικλέους». Τά ἔργα του ἔρχονται νά θαυμάσουν ἀπό ὅλην τόν πλανήτην Γῆ. Τήν περίοδον ταύτην ἠ Δημοκρατία εἶχεν φθάσει εἰς τό ἀπόγειον της, ἦτο ἕνα σοβαρόν πολίτευμα καί οὐδεμίαν σχέσιν ἔχει μέ τήν σημερινήν παρηκμασμένην καί φαύλην δημοκρατίαν. Τοῦ Περικλέους διασώζεται μία ἀγόρευσις πρός τούς Ἀθηναίους πολίτας, ὁ ἐπονομαζόμενος «ἐπιτάφιος τοῦ Περικλέους». Οὗτος διά νά ἀποδώση τιμάς εἰς τούς νεκρούς πού ἔπεσαν εἰς τά πεδία τῶν μαχῶν διά τήν ἐλευθερίαν τῆς Πατρίδος του, ἐκφωνεῖ ἕναν θαυμαστόν λόγον του καί μεταξύ τῶν ἄλλων λέγει: «῎Αρξομαι δὲ ἀπὸ τῶν προγόνων πρῶτον· δίκαιον γὰρ αὐτοῖς καὶ πρέπον δὲ ἅμα ἐν τῷ τοιῷδε τὴν τιμὴν ταύτην τῆς μνήμης δίδοσθαι. τὴν γὰρ χώραν οἱ αὐτοὶ αἰεὶ οἰκοῦντες διαδοχῇ τῶν ἐπιγιγνομένων μέχρι τοῦδε ἐλευθέραν δι' ἀρετὴν παρέδοσαν. καὶ ἐκεῖνοί τε ἄξιοι ἐπαίνου καὶ ἔτι μᾶλλον οἱ πατέρες ἡμῶν».

«Πρῶτα θά ἀρχίσω τήν ὁμιλίαν καί θά ἀναφερθῶ εἰς τούς προγόνους μας, διότι εἶναι δίκαιον ἀλλά καί πρέπον εἰς αὐτούς ταύτην τήν τιμήν νά ἀποδώσωμεν εἰς τήν μνήμην των. Διότι αὐτήν τήν χώραν οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι πάντοτε κατοικοῦν διαδέχοντας ἡ μία γενεά τήν ἄλλην, ἐλευθέραν δέ καί μέ ἀρετήν μάς τήν παρέδωσαν, καί ἐκεῖνοι εἶναι ἄξιοι ἐπαίνων, ἀκόμη δέ περισσότερον οἱ πατέρες ἡμῶν».

 Ἕνας ἄλλος ὀγκόλιθος τῆς σοφίας τῆς τότε περιόδου εἶναι ὁ Ἰσοκράτης ὁ ὁποῖος πρός τιμήν τῆς 100ης Ὀλυμπιάδος γράφει τόν ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΝ του καί λέγει: «ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ᾽ ἐρήμην καταλαβόντες οὐδ᾽ ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ᾽ οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ᾽ ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν, αὐτόχθονες ὄντες»

Δηλ. «Εἰς αὐτήν τήν χώραν κατοικοῦμεν χωρίς νά ἐκδιώξωμεν ἄλλους, οὔτε ἤταν ἔρημος καί τήν καταλάβαμεν, οὔτε ἀπό πολλά ἔθνη ὡς μιγάδες ἐδῶ συγκεντρωθήκαμεν, ἀλλ΄ οὕτως καλῶς καί γνησίως ὑπάρχομεν, ὥστ΄ἐξ αὐτῆς ἀκριβῶς γεννηθήκαμεν, ταύτην κατέχοντες καθ΄ὅλον τόν χρόνον ἐξακολουθοῦμεν νά ζῶμεν, καθ΄ὅτι εἴμαστε αὐτόχθονες».

 Ὁ Πλάτων εἰς τήν «Πολιτείαν» του διά στόματος Σωκράτους λέγει: «Φημί γάρ τό μέν Ἑλληνικόν γένος αὐτό αὑτῶ οἰκεῖον εἶναι καί συγγενές» 470c.

Ἀλλά καί ὁ Ἡρόδοτος μᾶς ἀναφέρει τό ψήφισμα τῶν Ἀθηναίων πρός τούς Λακεδαιμονίους λέγοντας τους: «αὖτις δὲ τὸ Ἑλληνικόν, ἐὸν ὅμαιμόν τε καὶ ὁμόγλωσσον, καὶ θεῶν ἱδρύματά τε κοινὰ καὶ θυσίαι ἤθεά τε ὁμότροπα».

 Βεβαίως εἰς τόν «χρυσοῦν αἰώνα τοῦ Περικλέους» ἐδέσποζεν ἠ ὀρθολογιστική ρῆσις τοῦ Σωκράτους, «μητρός τε καί πατρός ...» Εἰς τήν τότε Ἑλλάδα τῆς Σοφίας, τοῦ Πνεύματος, τῆς Ανδρείας, τῆς Μεγαλοπρέπειας, τῶν Ἰδανικῶν, τῶν Ἀξιῶν, τῶν Ἀρετῶν, τοῦ Ἤθους, τῶν Γεναίων Πολεμιστῶν, ἡ Φιλοπατρία ἦτο ὕψιστον ἰδανικόν. Ἀλλά καί ἡ διατήρησις τῆς καθαρότης τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων ἦτο ὁ ἀκρογωνιαῖος λῖθος. Αὐτό δηλώνουν οἱ μέγιστοι τῶν φιλοσόφων, αὐτό διατυμπανίζει καί ὁ Περικλέας: «τὴν γὰρ χώραν οἱ αὐτοὶ αἰεὶ οἰκοῦντες διαδοχῇ τῶν ἐπιγιγνομένων. Βεβαίως ἀξίωμα ἦτο καί «Πᾶς μή Ἕλλην βάρβαρος». Ἐάν κάποιος παρακατιανός καί ξεπεσμένος (ἕλλην) πήγαινε μέ μιά βάρβαρη καί ἀποκτοῦσεν παιδιά, τά ἀποκαλοῦσαν μιξοβάρβαρα καί δέν τά ἀνεγνώριζον ποτέ γιά Ἕλληνα.

 Ἡ σημερινή περίοδος πού δυστυχῶς διέρχεται ἡ ἀγαπημένη μας Πατρίδα εἶναι αὐτή τῆς φαυλότητος καί παρακμῆς. Τότε ἐδόσποζαν αὐτά τά ὑπέροχα καί σοφά μυαλά. Ἀπό αὐτούς τούς τιτάνες τῆς Σοφίας ξεπέσαμεν εἰς τόν Σημίτην, τόν Γιωργάκη, τόν Τσίπρα, τόν Μητσοτάκη. Θεέ μου τί παρακμή!

Χαρακτηριστικόν τῆς φαυλότητος καί παρακμῆς εἶναι ὅτι κατά τήν περίοδον της, ὅλα τά τεκτενόμενα ἀναγνωρίζονται ὠς φυσιολογικά. Εἰς τάς προσφάτους βουλευτικάς ἐκλογάς αἱ ὁποῖαι διεξήχθησαν εἰς τάς 07/07/2019, νικητής ἀνεδείχθει ἡ Ν.Δ μέ πρόεδρον τόν Μητσοτάκη Κυριάκο.

Ὁ Μητσοτάκης ἐκμεταλεύθηκε τήν ἀγανάκτησιν καί τό μῖσος τῶν Ἑλλήνων κατά τοῦ Τσίπρα καί δ’ὅσον ἀφορᾶ τό ξεπούλημα τῆς Μακεδονίας μας καί ὅσον ἀφορᾶ τό θέμα τῶν λαθροεισβολέων Μουσουλμάνων, διά τούς ὁποίους ὁ Τσίπρας καί ὁ ΣΥΡΙΖΑ δεικύουν μίαν ἐπιλεκτικήν ἔλξιν, ὠς νά ἔχουν συγγένειαν αἵματος.

Ὁ Μητσοτάκης ἐπαρουσιάσθει εἰς τόν προεκλογικόν ἀγῶνα μέ τό προσωπεῖον τοῦ καλοῦ Ἕλληνος καί τόν καλοῦ Χριστιανοῦ. Ἐν τοῖς πράγμασι ἀπλῶς φοροῦσεν μίαν μάσκα, μεταμφιεσμένος ἦτο καί ἐπροσποιεῖτο τόν καλόν Ἕλληνα καί καλόν Χριστιανόν. Πράττει δέ ἀκριβῶς τά ἀντίθετα. Ψευδόμενος ἄλλα ἔλεγεν προεκλογικῶς καί ἄλλα πράττει μετεκλογικῶς. Ἐξαπατόντας προεκλογικῶς τούς Ἕλληνας δήλωνεν ὅτι θά ἀπατρέπη τήν εἴσοδον τῶν λαθροεισβολέων καί θά τούς ἐπιστρέφη εἰς τήν Τουρκίαν, τώρα πράττει τό ἀντίθετον, τούς καλοδέχεται καί τούς βάζει σέ πεντάστερα ξενοδοχεία. Τότε εἰς τήν περίοδον τοῦ χρυσοῦ αἰῶνος τοῦ Περικλέους, ἡ ἀθέτησις ὑποσχέσεων πρός τούς πολίτας ἦτο καταδικαστέα μέ θανατικήν ποινήν, πολλῶ δέ μᾶλλον νά μιλᾶ κάποιος διά πολυπολιτισμόν, ὄταν ἡ κρατούσα ἄποψις ἦτο «πᾶς μή Ἕλλην βάρβαρος». Ὁ Μητσοτάκης εἰς τήν βουλήν τῶν Ἑλλήνων εἶπεν: «Εἶμαι περήφανος ὅταν πηγαίνω σέ παρελάσεις καί βλέπω τήν κοινωνία μας νά μετατρέπεται σιγά σιγά σέ πολυπολιτισμική». Ὁ Μητσοτάκης λέγοντας αὐτά ὄχι μόνον δέν τιμᾶ τήν Σοφίαν καί τήν Δόξαν τῶν προγόνων μας, ἀλλά ἀντιθέτως τήν λασπώνει μέ τό βρώμικο μυαλό του.

 Τότε εἰς τόν χρυσοῦν αἰώναν τοῦ Περικλέους, ἐάν κάποιος τολμοῦσεν νά πῆ κάτι, καί μάλιστα κατά πολύ ἐλαφρύτερον αὐτῶν πού διαπράττουν αὐτοί οἱ δύο, ἡ ζωήν των εἰς αὐτόν ἐδῶ τόν ὠραῖον κόσμον θά ἦτο βραχυτάτη, μόλις ὀλίγων λεπτῶν, καί μάλιστα χωρίς οἶκτον, καί ἀτιμωτική, ὡς ἀρμόζει εἰς τούς προδότας. Καί ὄχι μόνον εἰς αὐτούς ἀλλά καί εἰς τήν γυναίκαν του καί τά παιδιά των. Ἰδού τί ὑπέστει ἕνας Ἀθηναῖος καί ὄχι μόνον αὐτός διά μίαν πρότασιν πού ἔκαμεν.

 Τοῦτο μᾶς περιγράφει ὁ Ἠρόδοτος. Εἰς τάς 21 Σεπτεμβρίου τοῦ ἔτους 480 π.Χ. ὁ ἀρχηστράτηγος τῶν Περσῶν Μαρδόνιος πυρπολεῖ καί καταστρέφει τήν Ἀθήναν. «τὰ ἀγάλματα καὶ τὰ οἰκήματα ἐμπεπρησμένα τε καὶ συγκεχωσμένα». Πρό τῆς καταστροφῆς οἱ πλεῖστοι τῶν Ἀθηναίων εἶχον καταφύγει εἰς τήν Σαλαμίναν καί ἀλλαχοῦ, μερικοί εἶχον παραμείνει εἰς τάς Ἀθήνας.

 Ὁ ἀρχιστράτηγος τῶν Περσῶν Μαρδόνιος ἀποστέλλει ἀγγελιαφόρον, τόν Ἀλέξανδρον υἱόν τοῦ Ἀμύντα πρός τούς ὀλίγους Ἀθηναίους πού εἶχον παραμείνει εἰς τάς Ἀθήνας, προσφέροντας τους πλούσια δῶρα ἀρκεί νά συνθηκολογήσουν. Οἱ Ἀθηναῖοι διά μέσου τοῦ Ἀλεξάνδρου ἀπαντοῦν εἰς τόν Μαρδόνιον λέγοντας: «Ἀθηναῖοι δὲ πρὸς μὲν Ἀλέξανδρον ὑπεκρίναντο τάδε· νῦν τε ἀπάγγελλε Μαρδονίῳ ὡς Ἀθηναῖοι λέγουσι, ἔστ᾽ ἂν ὁ ἥλιος τὴν αὐτὴν ὁδὸν ἴῃ τῇ περ καὶ νῦν ἔρχεται, μήκοτε ὁμολογήσειν ἡμέας Ξέρξῃ»

 Ἀθηναῖοι δὲ πρὸς μὲν Ἀλέξανδρον ὑπεκρίναντο τάδε· Πες στόν Μαρδόνιο, αὐτά πού οἱ Ἀθηναῖοι λέγουν: ὅσο ὁ Ἥλιος ἀκολουθεῖ τήν ἰδία διαδρομή, ἄλλο τόσον καί ἐμεῖς δέν θά συνθηκολογήσωμεν μέ τόν Ξερξην.

 Ὁ Μαρδόνιος στέλει ἀγγελιαφόρον καί πρός τούς Ἀθηναίους οἱ ὁποῖοι εὐρίσκοντο εἰς τήν Σαλαμίναν, τόν Ἑλλησπόντιον Μουρυχίδην καί πρός αὐτούς κάμει τάς ἰδίας προτάσεις, πού εἶχεν κάμει καί πρός τούς Ἀθηναίους τούς εὐρισκομένους εἰς τάς Ἀθήνας: «τούτων μὲν εἵνεκα ἀπέπεμψε Μουρυχίδην ἐς Σαλαμῖνα, ὁ δὲ ἀπικόμενος ἐπὶ τὴν βουλὴν ἔλεγε τὰ παρὰ Μαρδονίου. τῶν δὲ βουλευτέων Λυκίδης εἶπε γνώμην ὡς ἐδόκεε ἄμεινον εἶναι δεξαμένους τὸν λόγον, τόν σφι Μουρυχίδης προφέρει, ἐξενεῖκαι ἐς τὸν δῆμον. Ἀθηναῖοι δὲ αὐτίκα δεινὸν ποιησάμενοι οἵ τε ἐκ τῆς βουλῆς καὶ οἱ ἔξωθεν ὡς ἐπύθοντο, περιστάντες Λυκίδην κατέλευσαν βάλλοντες, τὸν δὲ Ἑλλησπόντιον Μουρυχίδην ἀπέπεμψαν ἀσινέα. γενομένου δὲ θορύβου ἐν τῇ Σαλαμῖνι περὶ τὸν Λυκίδην, πυνθάνονται τὸ γινόμενον αἱ γυναῖκες τῶν Ἀθηναίων, διακελευσαμένη δὲ γυνὴ γυναικὶ καὶ παραλαβοῦσα ἐπὶ τὴν Λυκίδεω οἰκίην ἤισαν αὐτοκελέες, καὶ κατὰ μὲν ἔλευσαν αὐτοῦ τὴν γυναῖκα κατὰ δὲ τὰ τέκνα».

 Δηλ.«αὐτός (ὁ Μουρυχίδης) δέ εὐρισκόμενος εἰς τήν βουλήν ἔλεγεν αὐτά τά ὁποία ὁ Μαρδόνιος τοῦ εἶχεν πεῖ. Ἕνας δέ ἀπό τούς παρισταμένους βουλευτάς ὁ Λυκίδης ἐκφράζει τήν γνώμην του λέγοντας, ὅτι καλόν φαίνεται νά εἶναι, νά ἀποδεχθοῦμεν αὐτά τά ὁποία προφέρει ὁ Μουρυχίδης. Οἱ Ἀθηναῖοι ἀμέσως μόλις ἄκουσαν αὐτά τά φρικτά, οἱ μέν ἐξερχόμενοι ἀπό τήν βουλήν οἱ δέ εἰσερχόμενοι, περικύκλωσαν τόν Λυκίδην καί τόν φόνευσαν διά λιθοβολισμοῦ. τὸν δὲ Ἑλλησπόντιον Μουρυχίδην τόν ἀπέπεμψαν χωρίς νά ὑποστῆ βλάβην. Ἐπειδή εἰς τήν Σαλαμῖνα ἐγένετο πολύς θόρυβος διά τόν Λυκίδην, αἱ γυναῖκες τῶν Ἀθηναίων ἐπληροφορήθηκαν τά τεκτενόμενα ἐκεί εἰς τήν Σαλαμῖνα καί παρακινόντας ἡ μία γυναίκα τήν ἄλλην ἐξακρίβωσαν τήν οἰκίαν τοῦ Λυκίδη καί διά λιθοβολισμοῦ ἐφόνευσαν τήν γυναῖκα του καί τά τέκνα του».

 Διέξοδος εἰς τό ἀδιέξοδον εἶναι ἐπιστροφή εἰς τήν δόξαν, τό μεγαλεῖον, τήν λαμπρότητα, τάς ἀρετάς καί τά ἰδανικά τῶν προγόνων μας...

ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 15.1.2020.

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Let's block ads! (Why?)

πηγη