Τον Μάιο του 1935, ένα άρθρο του διαπρεπή Αστρονόμου και τότε Διευθυντή του Αστεροσκοπείου του Γκρήνουιτς, Χάρολντ Σπένσερ Τζόουνς, με θέμα την ύπαρξη ζωής στον πλανήτη Αφροδίτη, δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΘΝΟΣ”.
Ο Χάρολντ Σπένσερ Τζόουνς ανέφερε τα εξής:
Κατά το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Μαΐου, οι πλανήτες Ερμής και Αφροδίτη, οι οποίοι βρίσκονται πλησιέστερα της Γης προς τον Ήλιο, θα απασχολήσουν ιδιαιτέρως τους Αστρονόμους όλου του κόσμου, καθόσον η εποχή αυτή είναι η καταλληλότερη όλων για τη διεξαγωγή σχετικών παρατηρήσεων επί των πλανητών αυτών, καθώς τώρα πλησιάζουν περισσότερο προς τη Γη.
Το τηλεσκόπιο φακού 36 ιντσών του Αστεροσκοπείου του Γκρήνουιτς, το 1935
Στην Αγγλία, οι παρατηρήσεις αυτές θα γίνουν μέσω του νέου τεράστιου τηλεσκοπίου με φακό των 36 ιντσών του Αστεροσκοπείου του Γκρήνουιτς.
Η Αφροδίτη πράγματι, η οποία είναι ο πιο μυστηριώδης από τους πλανήτες, είναι ο λαμπρότερος αστέρας του στερεώματος αυτή την εποχή και πιστεύεται γενικώς ότι ή υπάρχει ήδη ζωή ή βρίσκεται εν τη γενέσει της μέσα στους μεγάλους ωκεανούς της ή μέσα στην υπερτροπική υγρή ατμόσφαιρα που επικρατεί στον πλανήτη, όπως επικρατούσε και επί της Γης κατά την πρωτογενή και δευτερογενή περίοδο.
Η Αφροδίτη απέχει από τη Γη περίπου 115 εκατομμύρια μίλια και έχει επονομαστεί δίδυμη αδελφή της Γης, διότι παρουσιάζει τη μεγαλύτερη με αυτή ομοιότητα από οποιονδήποτε άλλο πλανήτη. Ακόμη και με τη χρησιμοποίηση των ισχυρότερων αστρονομικών τηλεσκοπίων του κόσμου, κανείς αστρονόμος δεν είδε μέχρι σήμερα την επιφάνεια της Αφροδίτης, διότι καλύπτεται από πυκνά σύννεφα, τα οποία ουδέποτε διαλύονται.
Η Επιστήμη χρησιμοποίησε όλα τα γνωστά μέσα για να κατορθώσει να διαπεράσει το πέπλο αυτό των νεφών, χρησιμοποιώντας και φωτογραφικές πλάκες υπέρυθρων ακτίνων, για να πετύχει τουλάχιστον να φωτογραφίσει την επιφάνεια της Αφροδίτης, αλλά όλες οι προσπάθειες απεδείχθησαν μάταιες και σήμερα δε γνωρίζουν οι Αστρονόμοι επακριβώς ούτε πόσο διαρκεί η ημέρα επί του πλανήτη αυτού.
Μερικοί πιστεύουν ότι η Αφροδίτη στρέφει προς τον Ήλιο πάντοτε την ίδια πλευρά όπως συμβαίνει με τον Ερμή, αλλά αυτό δε φαίνεται αληθές, διότι η σκιαζόμενη επιφάνεια του πλανήτη δεν είναι παγερή, όπως διαπιστώθηκε από την μέτρηση μέσω ειδικών μηχανημάτων της θερμότητας που ακτινοβολεί. Η επικρατούσα γνώμη είναι ότι η ημέρα, επί της Αφροδίτης, διαρκεί όσο δυο ή τρεις δικές μας εβδομάδες και άλλες τόσες η νύχτα.
Η ατμόσφαιρά της περιέχει οξυγόνο και υδρατμούς, πόση είναι όμως η αναλογία τους επί της επιφάνειας του πλανήτη είναι άγνωστο, διότι, όπως είπαμε, αυτή καλύπτεται από ένα πυκνότατο πέπλο νεφών. Μόνο το στρώμα της ατμόσφαιρας πάνω από το πέπλο αυτό έχει εξεταστεί και βρέθηκε ότι περιέχει ένα χιλιοστό της ποσότητας του οξυγόνου που περιέχει η γήινη ατμόσφαιρα. Όσον αφορά στην ποσότητα των υδρατμών, αυτή θα είναι ασφαλώς πολύ μεγαλύτερη από την αντίστοιχη ποσότητα που περιέχει η ατμόσφαιρα της Γης, όπως μπορεί κανείς να συμπεράνει ασφαλώς από τα πυκνά νέφη υδρατμών, τα οποία καλύπτουν την επιφάνειά της.
Επίσης, έχει διαπιστωθεί απολύτως ότι η ατμόσφαιρα της Αφροδίτης περιέχει μεγάλη ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα. Το κλίμα της, όπως είπαμε, είναι θερμότερο από το κλίμα της Γης, διότι βρίσκεται πλησιέστερα του Ήλιου και θα ήταν ασφαλώς ασυγκρίτως θερμότερο, αν δεν υπήρχε αυτό το στρώμα νεφών που καλύπτει την επιφάνειά της και μετριάζει τη θερμότητα των ηλιακών ακτίνων.
Το κλίμα της Αφροδίτης μπορεί, με λίγα λόγια, να χαρακτηριστεί ως υπερτροπικό, δηλαδή ως θερμότερο του κλίματος των τροπικών ζωνών της Ευρώπης. Η μεγάλη ποσότητα του διοξειδίου του άνθρακα, η ύπαρξη του οποίου διαπιστώθηκε μαζί με την έλλειψη αρκετής ποσότητας οξυγόνου, οδηγεί στη σκέψη ότι κατά πάσαν πιθανότητα δεν θα υπάρχει βλάστηση σε αυτό τον πλανήτη. Στη Γη, η βλάστηση απορροφά σημαντική ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα και αναδίδει οξυγόνο. Στην Αφροδίτη δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Η Αφροδίτη, κατά πάσα πιθανότητα, θα καλύπτεται από ωκεανούς. Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει η Επιστήμη από τη διαπίστωση της υπάρξεως του πυκνού στρώματος των νεφών, της μικρής ποσότητας του οξυγόνου της ατμόσφαιράς της και της αφθονίας του διοξειδίου του άνθρακα. Εάν η κατάσταση έχει έτσι, τότε βεβαίως η όψη την οποία θα παρουσιάζει η επιφάνεια της Αφροδίτης θα είναι όμοια με την όψη που παρουσίαζε η Γη προ εκατοντάδων εκατομμυρίων ετών. Με άλλα λόγια, η Αφροδίτη είναι ένας πλανήτης ο οποίος διατρέχει τώρα τα στάδια της εξελίξεως, τα οποία διέτρεξε ήδη η Γη, όταν η θερμοκρασίας της ήταν πολύ μεγαλύτερη της σημερινής.
Η επικρατούσα γνώμη είναι ότι η ζωή δεν έχει ακόμη εμφανιστεί στην Αφροδίτη ή τουλάχιστον τώρα κάνει την πρώτη δειλή εμφάνισή της. Υπάρχουν, όμως, διαπρεπέστατοι Αστρονόμοι, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η ζωή στην Αφροδίτη έχει εμφανιστεί προ πολλού και εξελίσσεται ομαλώς, καθώς επίσης ότι σ’ αυτήν ζουν σήμερα τέρατα παρόμοια με τα τιτάνια σαυροειδή, τους δεινόσαυρους, τους βροντόσαυρους, τους τυραννόσαυρους, τους πλησιόσαυρους, τους ιχθυόσαυρους, κλπ. που έζησαν κατά τη δευτερογενή περίοδο επί της Γης.
Εάν η εκδοχή αυτή είναι ακριβής, τότε θα υπάρχει και βλάστηση επί της Αφροδίτης και εφόσον αυξάνει θα απορροφάται από την ατμόσφαιρα το διοξείδιο του άνθρακα και θα αυξάνει η αναλογία του οξυγόνου, η οποία θα επιτρέψει την ανάπτυξη τελειότερων οργανισμών, όπως συνέβη στη Γη.
Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, όταν μια ημέρα οι ατμοσφαιρικές συνθήκες της Γης καταστήσουν τη ζωή σ’ αυτή αδύνατη και η ανθρωπότητα εκλείψει κατόπιν μιας απεγνωσμένης πάλης προς διατήρησή της, τότε η Αφροδίτη θα καταλάβει τη θέση που κατέχει σήμερα η Γη στο πλανητικό μας σύστημα.
Το αντίθετο με εκείνο που συμβαίνει στην Αφροδίτη, συμβαίνει με τον Ερμή, ο οποίος είναι ο ταχύτερα κινούμενος γύρω από τον Ήλιο πλανήτης, διατρέχοντας τροχιά 88 ημερών. Το έτος, λοιπόν, του Ερμή αποτελείται από 88 ημέρες. Ημέρα και νύχτα δεν υπάρχει σ’ αυτό τον πλανήτη, διότι η στροφή γύρω από τον άξονά του εκτελείται επίσης εντός 88 ημερών. Αυτό σημαίνει ότι ο Ερμής έχει πάντοτε στραμμένη την ίδια επιφάνεια προς τον Ήλιο. Έτσι, στο μισό του πλανήτη επικρατεί αιώνια ημέρα και στο άλλο μισό αιώνια νύχτα. Στην πλευρά που είναι στραμμένη προς τον Ήλιο, θα επικρατεί θερμοκρασία εκατοντάδων βαθμών και στην αντίθετη ανάλογο ψύχος.
Ο Ερμής στερείται παντελώς ατμόσφαιρας, όπως και η Σελήνη, διότι η ατμόσφαιρα την οποία είχε και αυτός κάποτε, διαλύθηκε. Επίσης, δεν υπάρχει νερό στον Ερμή, διότι εξατμίστηκε. Η επιφάνεια του Ερμή, όπως φαίνεται από το τηλεσκόπιο, είναι ορεινή με πετρώδη βουνά και πολλά ηφαίστεια τα οποία είναι ενεργά.
Έτσι, ενώ η Αφροδίτη είναι ένας ζωντανός πλανήτης εξελισσόμενος όπως εξελίχθηκε η Γη, ο Ερμής είναι ένας πλανήτης, ο οποίος διήλθε όλων των σταδίων της εξέλιξης και είναι τώρα νεκρός.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΘΝΟΣ”, στις 17/05/1935…
Το άρθρο, όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΘΝΟΣ”, στις 17/05/1935
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου