Το σκοτεινό παιχνίδι της Σ. Αραβίας-Πρίγγηπας Μπαντάρ: Η σκοτεινή καρδιά της Μ.Ανατολής

O ρόλος του οίκου των Σαούντ στην αιματοχυσία στη Συρία







Η δράση του Σαουδάραβα πρίγκηπα, που θέλει να ανατρέψει τον Ασάντ, καθόρισε μεγάλο τμήμα της ιστορίας στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα.


Όταν τον Ιούλιο του 2012 ο βασιλιάς Αμπντάλα, της Σαουδικής Αραβίας, διόρισε τον πρίγκηπα Μπαντάρ ως επικεφαλής των υπηρεσιών ασφαλείας της χώρας, ένα ρίγος πρέπει να διαπέρασε τη σπονδυλική στήλη των διευθυντών μυστικών υπηρεσιών ολόκληρου του πλανήτη.

Όλοι καταλάβαιναν ότι ο άνθρωπος που εδώ και τρεις δεκαετίες βρίσκεται πίσω από τις πιο βρώμικες αποστολές των ΗΠΑ και της Σαουδικής Αραβίας, αναλάμβανε το νέο του πόστο με μια και μόνο αποστολή – να ανατρέψει το συντομότερο δυνατόν τον πρόεδρο Ασάντ της Συρίας και να σπάσει έτσι το λεγόμενο σιιτικό τόξο που συνδέει την Τεχεράνη με τη Δαμασκό και την οργάνωση Χεζμπολάχ του Λιβάνου.

Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της Wall Street Journal o Μπαντάρ πέρασε τον τελευταίο χρόνο πετώντας με το προσωπικό του αεροσκάφος από τα Ηλύσια Πεδία στο Παρίσι μέχρι το Κρεμλίνο στη Ρωσία προκειμένου να δημιουργήσει ένα ισχυρό μέτωπο εναντίον του Ασάντ και να κάμψει τις αντιδράσεις όσων αντιτίθενται στην ανατροπή του καθεστώτος του.

Με την βοήθεια του Κατάρ και την επίβλεψη της CIA η Σαουδική Αραβία κατάφερε να εξοπλίσει ορισμένα από τα πλέον εξτρεμιστικά στοιχεία της συριακής αντιπολίτευσης ενώ πρόσφατα ήρθαν στο φως πληροφορίες για στρατόπεδα εκπαίδευσης μαχητών στην Ιορδανία. Σύμφωνα πάντα με την Wall Street Journal ο Μπαντάρ μεσολάβησε προσωπικά ώστε να καμφθούν οι αντιδράσεις της Ιορδανίας, που φοβόταν ένα τεράστιο προσφυγικό ρεύμα στα σύνορά της, ενώ πίεσε και την CIA να βάλει στο μισθολόγιό της ορισμένα από τα ανώτερα στελέχη της συριακής αντιπολίτευσης.





Τις τελευταίες εβδομάδες μάλιστα αρκετά αραβικά μέσα ενημέρωσης φωτογραφίζουν τον πρίγκηπα Μπαντάρ σαν τον άνθρωπο πίσω από την «προβοκάτσια», όπως την χαρακτηρίζουν, της επίθεσης με χημικά όπλα στη Συρία που χρησιμοποιείται σαν αφορμή της αμερικανικής επέμβασης.

Ποιος είναι όμως πραγματικά ο άνθρωπος που οργανώνει τόσο μεθοδικά την ανατροπή του Ασάντ;



Από τον Κάρτερ στον Ομπάμα


O Μπαντάρ θα γίνει ευρύτερα γνωστός στη διεθνή κοινή γνώμη από τα ντοκιμαντέρ του Μάικλ Μουρ, που αποκάλυψαν τις ιδιαίτερα στενές σχέσεις του Ριάντ με την οικογένεια Μπους και την (αν μη τι άλλο) μυστηριώδη σχέση της βασιλικής οικογένειας των Σαούντ με τον Οσάμα μπιν Λάντεν και τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.

Οι παροικούντες την Ουάσινγκτον όμως γνωρίζουν τον Σαουδάραβα πρίγκηπα ήδη από τη δεκαετία του ’80 όταν χρηματοδοτούσε για λογαριασμό των ΗΠΑ τους Μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν. «θυμάμαι» συνηθίζει να λέει ο ίδιος «ότι ο Οσάμα μπιν Λάντεν ήρθε να με ευχαριστήσει προσωπικά λέγοντας ‘’σ’ ευχαριστούμε που έφερες τους Αμερικάνους να μας βοηθήσουν’’».

Από αυτή την ανίερη συνεργασία της Ουάσινγκτον με το Ριάντ, στην οποία συμμετείχαν και οι μυστικές υπηρεσίες του Πακιστάν, θα δημιουργηθούν ορισμένα από τα πλέον επικίνδυνα «τέρατα» της ισλαμικής τρομοκρατίας, τα οποία ύστερα από χρόνια θα αποτελέσουν το πρόσχημα που ζητούσε ο Λευκός οίκος για μια γενικευμένη επίθεση στη Μέση Ανατολή.




Ο νέος χάρτης της Μέσης ανατολής που προωθεί η κυβέρνηση των Η.Π.Α.



Η εμπλοκή του Μπαντάρ με την αμερικανική πολιτική σκηνή ξεκινά με τον πρόεδρο Κάρτερ με τον οποίο έχει συχνά απευθείας επαφές παρακάμπτοντας την πρεσβεία της Σαουδικής Αραβίας στην Ουάσινγκτον. Ο Κάρτερ από την πλευρά του τον γνωρίζει στον τότε κυβερνήτη της Καλιφόρνιας και μετέπειτα πρόεδρο, Ρόναλντ Ρίγκαν, με τον οποίο δημιουργεί ιδιαίτερα στενούς δεσμούς, όπως θα κάνει αργότερα και με την βρετανίδα πρωθυπουργό Μάργκαρετ Θάτσερ. Επί προεδρίας Ρίγκαν, μάλιστα, ο Μπαντάρ θα βρεθεί να εμπλέκεται στο περίφημο σκάνδαλο Ιράν – Κόντρα με το οποίο η Ουάσινγκτον πουλούσε όπλα στο Ιράν και προσέφερε τα έσοδα στα τάγματα θανάτουτων Κόντρας στη Νικαράγουα.

Ο Μπαντάρ πάντως θα σχηματίσει τους ισχυρότερους δεσμούς με την οικογένεια Μπους – πρώτα με τον πατέρα, όταν ακόμη ήταν γενικός διευθυντής της CIA και αργότερα και με τον υιό – γεγονός που θα του προσφέρει και το παρατσούκλι «Μπαντάρ Μπους». Μέσω του πρίγκηπα η Σαουδική Αραβία θα προσφέρει τεράστια οικονομική ενίσχυση στις αμερικανικές εκστρατείες εναντίον του Ιράκ, χάρη στις οποίες το Ριάντ θα επιχειρήσει να απομακρύνει από την αγορά πετρελαίου της Μέσης Ανατολής έναν ενοχλητικό αντίπαλο. Το κόστος μάλιστα για τον οίκο των Σαούντ από τον πρώτο πόλεμο στον κόλπο ήταν τόσο μεγάλο ώστε η εθνική οικονομία θα παρουσιάσει για πρώτη φορά σημάδια κόπωσης – πριν ανακάμψει δυναμικά μαζί με την εκτίναξη των τιμών του μαύρου χρυσού.

Συνολικά κατά τη διάρκεια της παραμονής του στις ΗΠΑ ο Μπαντάρ ήταν ο βασικός συνομιλητής πέντε Αμερικανών προέδρων, δέκα υπουργών εξωτερικών και 11 συμβούλων εθνικής ασφάλειας. Ο ίδιος όμως πρωτοστάτησε και για την μερική προσέγγιση με το Ισραήλ καθώς θεωρούσε ότι μπορεί να αποτελέσει έναν σημαντικό σύμμαχο απέναντι στο Ιράν.

Πολύ πιο σκοτεινές ήταν οι σχέσεις του με τα μέλη της βασιλικής οικογένειας στο εσωτερικό της Σαουδικής Αραβίας. Ιρανικά μέσα ενημέρωσης είχαν μεταδώσει πριν από χρόνια ότι ο Μπαντάρ βρέθηκε για άγνωστο χρονικό διάστημα σε κατ’οίκον περιορισμό ύστερα από την προσπάθεια ενός αποτυχημένου πραξικοπήματος.


Μυστικές επαφές με τον Πούτιν


O ρόλος του Μπαντάρ στις προσπάθειες ανατροπής του καθεστώτος Άσαντ ήρθε και πάλι στο φως στα τέλη Αυγούστου ύστερα από μια μυστική και όπως λέγεται θυελλώδη συνάντηση του Σαουδάραβα πρίγκηπα με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν. Σύμφωνα με ρωσικά μέσα ενημέρωσης ο Μπαντάρ ζήτησε από τη Μόσχα να διακόψει κάθε προσπάθεια αποτροπής του πολέμου στη Συρία με αντάλλαγμα πλούσιες συμφωνίες ενεργειακής συνεργασίας αλλά και πολιτική στήριξη στην Τσετσενία, όπου σύμφωνα με τις ρωσικές αρχές δραστηριοποιούνται και εξτρεμιστικές ομάδες από τη Μέση Ανατολή.






Συγκεκριμένα ο Μπανταρ φέρεται να υποσχέθηκε ότι η ανατροπή του Ασάντ δεν θα χρησιμοποιηθεί για την τοποθέτηση στη Συρία αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου προς τη Μεσόγειο, που θα μπορούσαν να βλάψουν την ενεργειακή συνεργασία της Ρωσίας με την Ευρώπη. Παράλληλα όμως ο επικεφαλής των σαουδαραβικών μυστικών υπηρεσιών απείλησε εμμέσως πλην σαφώς με τρομοκρατικές επιθέσεις κατά τη διάρκεια των χειμερινών ολυμπιακών αγώνων που θα πραγματοποιηθούν στη ρωσική πόλη Σότσι το 2014. Αν συνεργαστείτε, είπε ο Μπαντάρ, σύμφωνα με τα πρακτικά της συνάντησης που διέρρευσαν στον Τύπο «μπορώ να σας εγγυηθώ ότι θα προστατεύσουμε τους χειμερινούς ολυμπιακούς αγώνες».

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες ο Μπαντάρ εμφανίστηκε στη συνάντηση ως εξουσιοδοτημένος από την Ουάσινγκτον να επιτύχει τη συμφωνία με τη Μόσχα, γεγονός που αποδεικνύει και τον τεράστιο βαθμό ελευθερίας κινήσεων που απολαμβάνει από την αμερικανική υπερδύναμη.

Τρεις εβδομάδες αργότερα και ενώ ο Πούτιν φέρεται να είχε αρνηθεί τη συνεργασία αλλά και τις απειλές του Μπαντάρ η ανθρωπότητα πληροφορήθηκε την επίθεση με χημικά όπλα στη Συρία, την οποία οι αμερικανικές και σαουδαραβικές μυστικές υπηρεσίες αποδίδουν στο καθεστώς του Ασαντ.

Άρης Χατζηστεφάνου
ΕΠΙΚΑΙΡΑ Σεπτέμβριος 2013

Διαμόρφωση,extra links,Φωτογραφίες : Α.Τ.


Ρόναλντ Ρέιγκαν – Το σκάνδαλο Ιράν-Κόντρα




Ο 40ος πρόεδρος των ΗΠΑ, Ρόναλντ Ρέιγκαν, έμεινε στην ιστορία για την πετυχημένη οικονομική του πολιτική αλλά και το σκάνδαλο Ιράν-Κόντρα.



Ίσως, το μεγαλύτερο σύγχρονο πολιτικό σκάνδαλο στις ΗΠΑ ήρθε στο φως τον Νοέμβριο του 1986. Αποκαλύφθηκε ότι η κυβέρνηση του Ρόναλντ Ρέιγκαν πουλούσε όπλα στο Ιράν, στο οποίο είχε κηρυχθεί εμπάργκο εξοπλισμού και χρησιμοποιούσε τα κέρδη για να χρηματοδοτεί τους αντάρτες Κόντρα, στη Νικαράγουα, στους οποίους το Κογκρέσο είχε απαγορεύσει την παροχή οποιασδήποτε βοήθειας από τον πρόεδρο! Ως κύριοι ένοχοι για το σκάνδαλο κατηγορήθηκαν ο Ναύαρχος Τζον Πόιντεξτερ και ο Αντισυνταγματάρχης Όλιβερ Νορθ, αλλά, παρά την καταδίκη τους, η υπόθεση είναι για πολλούς ένα μελανό σημάδι στην προεδρία Ρέιγκαν. Οι ΗΠΑ κρίθηκαν ένοχες από το Διεθνές Δικαστήριο για υποστήριξη εξέγερσης εναντίον εκλεγμένης κυβέρνησης. Ωστόσο, δεν πλήρωσαν ποτέ τις αποζημιώσεις που επιδικάστηκαν, αφού έθεσαν βέτο στην εφαρμογή της απόφασης, από τη θέση του μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
ΠΗΓΗ