Αριστούχος με όνειρο τη Νομική και οργή για το σχολείο. Γιατί είναι δύσκολο να είσαι έφηβος;

Με 19.219 μόρια "ταξιδεύει" στη Νομική Αθηνών και ανεβαίνει το πρώτο σκαλί των υψηλών στόχων του. Τι κράτησε από τις Πανελλήνιες και τι θέλει να ξεχάσει; Ο αριστούχος Σωτήρης Βαζίμας περιγράφει την άλλη όψη της δημόσιας Παιδείας "για γέλια και για κλάματα"
«Ικανοποίηση και πολλές πίκρες. Αυτό θα θυμάμαι από το σχολείο και τις πανελλήνιες. Απογοήτευση κυρίως για τη λειτουργία του δημόσιου τομέα, το επίπεδο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, του κόμπλεξ πολλών καθηγητών και για τον τρόπο που σε αυτή τη χώρα αναδεικνύονται πάντα οι ανίκανοι (στη διδασκαλία). Τελικά όμως, βγήκα πιο δυνατός. Και ό, τι κι αν γίνει, πλέον ξέρω ότι θα βρω τον τρόπο να επιβιώνω».

Με 18.9 στα απαιτητικά Αρχαία Κατεύθυνσης, 19.8 στα Λατινικά, 20 στην Ιστορία, 18.8 στο απόσπασμα του «Κρητικού» στη Νεοελληνική Λογοτεχνία, 19.1 στη φετινή «πρακτική και όχι θεωρητική» Βιολογία Γενικής Παιδείας 16.6 στο μάθημα της Έκθεσης, ο Σωτήρης Βαζίμας πήρε επάξια από το μεσημέρι της Τρίτης (όταν και ανακοινώθηκαν οι βαθμοί σε όλα τα σχολεία) το «εισιτήριο» για τη Νομική Αθηνών που είχε στόχο από μικρός. «Δεν περίμενα τη χτεσινή ημέρα για να αθροίσω το σκορ μου. Άθροιζα τον εαυτό μου σε όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας. Τι έκανα χτες, τι κάνω σήμερα και πώς θα γίνω καλύτερος αύριο. Ήξερα βαθιά μέσα μου ότι θα τα καταφέρω. Αγωνίστηκα πολύ. Τώρα απλά περιμένω τις βάσεις για επιβεβαίωση».
Με συνολικά 19.219 μόρια και αρκετή δόση αυτοπεποίθησης, αδημονεί για τη στιγμή που θα καθίσει στα έδρανα της Νομικής Αθηνών επί της οδού Μασσαλίας και αναλύει στο NEWS 247 τους πιθανούς λόγους που απομακρύνθηκε από το «στρογγυλό» 20 στη βαθμολογία του. «Αν και ο Θουκυδίδης ήταν απαιτητικός, είχα κάνει πολλή δουλειά. Ανέκαθεν είχα υπερβάλλοντα ζήλο για τα Αρχαία, κυρίως, για λόγους προσωπικής καλλιέργειας. Όμως πρέπει να έκανα κάποια λάθη στη δεύτερη περίοδο του άγνωστου κειμένου».
Στην Ιστορία δεν πτοήθηκε με το ερώτημα από τον Πρόλογο του βιβλίου - αν και παραδέχεται ότι σάστισε για λίγα δευτερόλεπτα - ενώ παρέμεινε ψύχραιμος όταν πήρε στα χέρια του τα θέματα της Βιολογίας Γενικής Παιδείας, που φέτος για πρώτη φορά απαιτούσαν περισσότερο κριτική σκέψη και ορθή επίλυση ασκήσεων, παρά ανάλυση θεωρίας. «Όσο για την Έκθεση, τι να πω; Πάντα στο φροντιστήριο, έγραφα σχεδόν 20. Το 16.6 μου φαίνεται πολύ χαμηλός βαθμός για το μέγεθος της προετοιμασίας μου, αλλά γνωρίζω ότι είναι αυστηρά προσωπική υπόθεση των βαθμολογητών, οπότε και δεν έχω να σχολιάσω κάτι. Το ίδιο εν μέρει ισχύει και για τη Λογοτεχνία. Όσο για τα Λατινικά, δεν ξέρω από πού ακριβώς μπορεί να αφαιρέθηκαν οι 0,2 μονάδες».
Στο φαύλο κύκλο των φετινών Πανελληνίων με τα περισσότερο απαιτητικά θέματα των τελευταίων ετών, την κάθετη πτώση των αριστούχων και τα συνεχή δημοσιεύματα για «βουτιά» στις μαθητικές αποδόσεις, ο Σωτήρης Βαζίμας έχει την απάντηση: «Δεν τρομοκρατήθηκα καθόλου. Δεν αλλοιώθηκα. Αλλά θέλει και κόπο και τρόπο. Τον τελευταίο χρόνο αποστασιοποιήθηκα τελείως από το σχολείο. Έκλεισα τα αυτιά μου, διέκοψα χόμπι και εξόδους και αφοσιώθηκα στον εαυτό μου. Πρωτίστως, για να αποδείξω σε όλους τι αξίζω. Δεν είχα όμως ποτέ υπερφίαλες φιλοδοξίες. Και κατά τη διάρκεια των εξετάσεων, δεν έλεγα τίποτα. Δεν έκανα προβλέψεις, δεν συζητούσα πολύ με καθηγητές και συμμαθητές μου. Ακόμη και οι γονείς μου δεν φοβήθηκαν στο άκουσμα των φετινών ιδιαίτερα σύνθετων θεμάτων. Ήξεραν τι έχουν δημιουργήσει. Γιατί κακά τα ψέματα, είμαι δημιούργημά τους». 

Το σχολείο για γέλια και για κλάματα
Τι είναι αυτό που ο Σωτήρης Βαζίμας πήρε μαζί του, εγκαταλείποντας τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση; «Την απαράδεκτη συμπεριφορά πολλών καθηγητών. Να φανταστείς, δεν πέρασα καν από το σχολείο να μάθω τα αποτελέσματα. Από άποψη. Επειδή βαθιά μέσα μου θεωρώ ότι την προσωπική μου επιτυχία την οφείλω στο φροντιστήριο και μόνο».
Αποκλεισμένος από τη «σημαία» (αν και με 18.8 στην Α’ Λυκείου και 19.2 στη Β’ Λυκείου), με χαμηλότερους των επιδόσεών του βαθμούς στη Λογοτεχνία και την Ερευνητική Εργασία στα τετράμηνα, αλλά και με εκπαιδευτικό προσωπικό που στάθηκε κατώτερο των περιστάσεων και της απαιτητικής προετοιμασίας, ο Σωτήρης Βαζίμας επιμένει: «Μέσα από τις Πανελλήνιες, αντιλήφθηκα την ανικανότητα των σύγχρονων εκπαιδευτικών, την έλλειψη γνωστικού υποβάθρου και ευθυγράμμισης με τα νέα δεδομένα στις εξετάσεις, την αδυναμία μεταλαμπάδευσης της ύλης και τελικά, ότι δύσκολα καλλιεργείται η κριτική σκέψη στα σχολεία. Εντάξει, μπορεί να μην ισχύει για όλους τους καθηγητές. Αλλά τουλάχιστον στο 50ο Λύκειο Σεπολίων, ισχύει για την πλειοψηφία. Ακόμη θυμάμαι να μου βάζουν 15 στη Λογοτεχνία στα τετράμηνα, χωρίς να ξέρω το γιατί. Και ακόμη θυμάμαι να κινδυνεύει να μείνει κόσμος στην ίδια τάξη, εξαιτίας καθηγητή που ενώ απουσίαζε όλη τη χρονιά στο μάθημα της Ερευνητικής Εργασίας, έβαζε βαθμούς που κυμαίνονταν από το 8 έως το 15. Αυτό μπορεί να μου το εξηγήσει κάποιος λογικά;».
Ο ίδιος ωστόσο παραδέχεται, ότι η εμμονή πολλών καθηγητών του να του βάζουν μέτριους προφορικούς βαθμούς, τον έκανε πιο δυνατό και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι στο τέλος, η Δικαιοσύνη αποδίδεται σε αυτούς που το αξίζουν. «Πείσμωσα. Και θέλησα να αποδείξω σε όλους ότι είμαι εδώ. Γι’ αυτό και δεν κουράστηκα να προσπαθώ», λέει και συμπληρώνει ότι: «Οι Πανελλήνιες είναι μία σκληρή και επίπονη διαδικασία. Επενδύεις μάλιστα ένα τεράστιο χρηματικό κεφάλαιο και δεν γνωρίζεις αν θα κάνεις απόσβεση. Παλεύεις και όπου μπορείς, θα φτάσεις. Αν αντέξεις».
Τι τον κούρασε περισσότερο; «Το να πηγαίνω τζάμπα επτά ώρες στο σχολείο κάθε μέρα, μόνο και μόνο για να μην πάρω απουσίες. Έπειτα, πέντε ώρες φροντιστήριο και άλλες τόσες προσωπικό ξενύχτι για προσωπική μελέτη. Τελικά, το να είσαι έφηβος σε αυτή τη χώρα, είναι πολύ δύσκολο».
Η άλλη μέρα ενός επιτυχόντα
Η άλλη άκρη της τηλεφωνικής μας γραμμής βρίσκει σήμερα τον 18χρονο μικρό αλλά θαυματουργό Σωτήρη στο χωριό του, την Λιμίνη Άρτας. «Έχω έρθει καιρό. Ήθελα να ηρεμήσω».
Ήδη προετοιμάζει τις διακοπές του στη Νάξο με συμμαθητές του, ενώ προγραμματίζει ήδη τη ζωή του για τον επόμενο φοιτητικό Χειμώνα. «Θα ξεκινήσω πάλι ποδόσφαιρο που το είχα εγκαταλείψει, θα αφοσιωθώ στην ποίηση, τη λογοτεχνία και τις ξένες γλώσσες. Μου έλειψαν αυτά».
Όσο για το αν αγχώνεται για την οικονομική κατάσταση της χώρας και την υψηλή ανεργία ακόμη και στον κλάδο των δικηγόρων, ο Σωτήρης ξεκαθαρίζει: «Είμαι ακόμη ρομαντικός. Με ενδιαφέρει η Νομική σαν επιστήμη, για την συνεχή προσωπική μου βελτίωση, να αλλάξω κοσμοθεωρία και για την ενδελεχή καλλιέργεια του εαυτού μου. Δεν σκέφτομαι πεζά. Και δεν μπορώ να ξέρω που θα με βγάλει αυτός ο δρόμος. Είμαι μικρός για να καθορίσω από τώρα τον ακριβή επαγγελματικό μου προσανατολισμό και το αν θα μείνω Ελλάδα ή αν θα επιλέξω κάποια χώρα του εξωτερικού για να εξελίξω τα όνειρά μου. Ο καθένας ζει με τις επιλογές του και τελικά πεθαίνει με αυτές».
ΠΗΓΗ