Οι άνθρωποι που έχουν τεταμένες σχέσεις με τους γονείς τους, συνήθως είχαν αυτές τις 8 εμπειρίες μεγαλώνοντας

Η σχέση με τους γονείς επηρεάζει σημαντικά τη ζωή και τις σχέσεις μας με τους άλλους. Τι συμβαίνει όταν η μοναδική αυτή σχέση επισκιάζεται από προβλήματα και δοκιμασίες; Η επιβαρυμένη σχέση που έχουν οι γονείς με το παιδί τους, έχει τις ρίζες της στις εμπειρίες της παιδικής ηλικίας. Τα γεγονός από το παρελθόν, είτε το θυμόμαστε καθαρά ή το έχουμε απωθήσει, μας επηρεάζει στην ενήλικη ζωή μας.

Στο άρθρο αυτό, αναλύονται 8 κοινές εμπειρίες των ανθρώπων που έχουν διαταραγμένη σχέση με τους γονείς τους. Η κατανόηση είναι το πρώτο και σημαντικότερο βήμα προς την επούλωση των τραυμάτων, τη διαχείριση και την εξέλιξη.

Οι άνθρωποι που έχουν τεταμένες σχέσεις με τους γονείς τους, συνήθως είχαν αυτές τις 8 εμπειρίες μεγαλώνοντας

• Απουσία ανοιχτής επικοινωνίας
• Αγάπη και αποδοχή υπό όρους
• Ασυνέπεια των γονιών
• Παραμέληση ή απουσία
• Ανεπίλυτο τραύμα
• Υψηλές απαιτήσεις και πίεση
• Συναισθηματική υποτίμηση
• Έλλειψη αυτονομίας και στέρηση ανεξαρτησίας

Απουσία ανοιχτής επικοινωνίας

Σε πολλές οικογένειες, η ανοιχτή και ειλικρινής επικοινωνία, δεν είναι αυτονόητη. Αυτό επηρεάζει σημαντικά τον δεσμό του γονιού με το παιδί. H εμπειρία ενός περιβάλλοντος στο οποίο τα συναισθήματα παραμερίζονται, ή όπου οι συγκρούσεις απωθούνται, αφήνει μόνιμα σημάδια.

Σ’ ένα τέτοιο κλίμα, οι άνθρωπο είναι πολύ επιφυλακτικοί, και πάντα φοβούνται το ενδεχόμενο ότι, ανά πάσα στιγμή, μπορεί να ξεσπάσει ο θυμός. Τα παιδιά με αυτά τα βιώματα, δυσκολεύονται να εκφράσουν τα συναισθήματά τους με τους γονείς. Ως αποτέλεσμα, η σχέση μαζί τους δυσχεραίνεται, ακόμη και στην ενήλικη ζωή. Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβετε τις επιπτώσεις της συμπεριφοράς αυτής, χωρίς κατηγορίες ή διάθεση επίκρισης.

Μόνο έτσι θα επουλώσετε τα τραύματα από το παρελθόν και θα καλλιεργήσετε υγιέστερες σχέσεις.

Αγάπη και αποδοχή υπό όρους

Σε μερικές οικογένειες, η αγάπη και η αποδοχή των γονιών, τελεί υπό όρους. Οι γονείς μπορεί να είναι πολύ επικριτικοί και συνάπτουν τα θετικά συναισθήματα με τα κατορθώματα και τη συμπεριφορά.

Αν δηλαδή, τα παιδιά δεν ανταποκριθούν στις προσδοκίες των γονιών, δεν λαμβάνουν την αγάπη τους. Αυτό δημιουργεί μια διαρκή πίεση, ροπή προς την τελειομανία και φόβο. Πρόκειται για ένα δυσάρεστο συναίσθημα. Τα παιδιά πρέπει να νιώθουν ότι, η αγάπη των γονιών, είναι άνευ όρων, ανεξάρτητη από τα επιτεύγματά τους. Οι εμπειρίες αυτές, επιδρούν αρνητικά στον δεσμό του γονιού με το παιδί του. Το παιδί δεν νιώθει πως το αγαπούν, ούτε ότι το αποδέχονται. Νιώθει αντίθετα, διαρκώς την πίεση να καταφέρει κάτι. Η αναγνώριση αυτού του στοιχείου, είναι ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της επανόρθωσης.

Ασυνέπεια των γονιών

Τα παιδιά έχουν διαφορετικές ανάγκες, ενώ ο κάθε γονιός, έχει διαφορετικό στιλ και προσέγγιση.
Όταν όμως, το παιδί βλέπει μεγάλες διαφορές στη συμπεριφορά των γονιών του, συγκρούσεις ή ασυνέπεια, δημιουργείται σύγχυση και ένταση στη ζωή του.

Δηλαδή, αν ο ένας είναι υπερβολικά αυστηρός ενώ ο άλλος πολύ επιεικής, η ασυνέπεια αυτή, κάνει το παιδί να νιώθει διχασμένο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:Έδωσε στην πεθερά της τελεσίγραφο – «Με βρίζει μπροστά στα παιδιά μου»

Σχετικές έρευνες, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι μεγάλες διαφορές, δημιουργούν προβλήματα συμπεριφοράς και αστάθεια στον ψυχισμό του παιδιού.
Αυτή η αστάθεια, εξακολουθεί να παρατηρείται και στην ενήλικη ζωή, επιδρώντας, όχι μόνο στη σχέση του γονιού με το παιδί, αλλά και σε όλες τις σχέσεις του ανθρώπου.

Η κατανόηση της δυναμικής αυτής, μας βοηθά να διαχειριστούμε καλύτερα τις σχέσεις και να προσπαθήσουμε να υιοθετήσουμε ένα συνεπές στιλ συμπεριφοράς και σταθερές προσδοκίες.

Παραμέληση ή απουσία

Εκτός από τις πράξεις, σημάδια αφήνουν και οι παραμελήσεις των γονιών. Η παραμέληση ή η απουσία του γονιού σε ένα καθοριστικό αναπτυξιακό στάδιο του παιδιού, αφήνει βαθιά σημάδια στη ζωή του ανθρώπου. Η παραμέληση έχει διάφορες μορφές. Μπορεί να είναι σωματική, συναισθηματική ή ακόμη και παιδαγωγική.

Μπορεί να είναι φανερή, όπως η αμέλεια, ή λιγότερο έκδηλη, όπως η αδιαφορία ή η απουσία συναισθηματικής στήριξης.

Ακόμη και η απουσία ενός γονιού λόγω διαζυγίου, εργασίας, θανάτου ή για άλλους λόγους, μπορεί να οδηγήσει σε συναισθήματα εγκατάλειψης ή ανασφάλειας. Οι εμπειρίες αυτές, οδηγούν σε προβλήματα εμπιστοσύνης και δυσκολία στη διαμόρφωση ισχυρών δεσμών με τους γονείς στην ενήλικη ζωή.

Η αναγνώριση των εμπειριών του παρελθόντος, είναι καθοριστικής σημασίας για την επούλωση των τραυμάτων και την εξέλιξη των σχέσεων.

Ανεπίλυτο τραύμα

Το τραύμα, συνυφαίνεται με τρόπους αφανείς στις ζωές των ανθρώπων. Όταν το τραύμα ανάγεται στη σχέση με τους γονείς, επιβαρύνει τον δεσμό αυτό.

Αν το παιδί, έχει υπάρξει μάρτυρας ή έχει υποστεί ενδοοικογενειακή βία, αν έχει βιώσει τραυματικές εμπειρίες που δεν κατάφεραν να διαχειριστούν οι γονείς, αυτό αφήνει σημάδια στην ψυχή του ανθρώπου και επιδρά στον τρόπο με τον οποίον αλληλεπιδρούν με τους γονείς στην ενήλικη ζωή.

Δεν είναι εύκολο να ανασύρει κάποιος και να έρθει αντιμέτωπος με τις αναμνήσεις αυτές – είναι όμως κάτι αναγκαίο, προκειμένου να απελευθερωθεί και να κατανοήσει τους λόγους της διαταραγμένης σχέσης με τους γονείς.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:Η σκοτεινή πλευρά της γιόγκα: Ο Ρουμάνος γκουρού που βιάζε τις μαθήτριές του, μια ανατριχιαστική ιστορία

Η επούλωση έρχεται μέσα από την αναγνώριση του παρελθόντος, του συσχετισμού με το τώρα και, των συνειδητών επιλογών για ένα πιο υγιές μέλλον.

Υψηλές απαιτήσεις και πίεση

Όταν οι γονείς έχουν υψηλές απαιτήσεις από ένα παιδί, όταν κάθε λάθος κατακρίνεται και κάθε αποτυχία μεγεθύνεται, το παιδί βιώνει υπερβολική πίεση να είναι άριστο σε όλα, από το σχολείο μέχρι τις κοινωνικές σχέσεις. Η διαρκής πίεση να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των γονιών, δημιουργεί έναν διαρκή φόβο και άγχος.

Τα παιδιά συσχετίζουν την αγάπη με την επιτυχία και τα κατορθώματα, αποκτούν την ανάγκη να είναι τέλειοι, και γεμίζοντάς με ανασφάλεια στην ενήλικη ζωή. Τα αισθήματα αυτά, επιβαρύνουν τη σχέση με τους γονείς, καθώς τα παιδιά αισθάνονται πάντα ανεπαρκείς στα μάτια των γονιών. Η αναγνώριση της επίδρασης των βιωμάτων της παιδικής ηλικίας, βοηθά στην αντιμετώπιση των δυσκολιών της ενήλικης ζωής και την εξέλιξη.

Συναισθηματική υποτίμηση

Μία από τις πιο καθοριστικές εμπειρίες της παιδικής ηλικίας, είναι η αίσθηση πως, κάποιος σημαντικός της ζωής μας, μας ακούει και μας καταλαβαίνει. Δυστυχώς, αυτό δεν είναι προνόμιο όλων των παιδιών. Η συναισθηματική ακύρωση, η απαξίωση, η υποτίμηση της έντασης των συναισθημάτων και η επίκριση, μπορεί να δημιουργήσουν στο παιδί την αίσθηση πως, τα συναισθήματά του, δεν έχουν αξία.

Η ανατροφή σε ένα περιβάλλον όπου τα συναισθήματα διαρκώς απαξιώνονταν, οδηγεί σε δυσχέρεια κατανόησης και έκφρασης των συναισθημάτων στην ενήλικη ζωή. Αυτό βέβαια, επιβαρύνει και τον δεσμό του παιδιού με τον γονιό.

Έλλειψη αυτονομίας και στέρηση ανεξαρτησίας

Ένα ακόμη καθοριστικό στοιχείο της ανάπτυξης του ανθρώπου, είναι το αίσθημα της ανεξαρτησίας και της αυτονομίας. Για ορισμένα παιδιά, αυτό δεν ήταν δεδομένο. Μπορεί ορισμένοι γονείς να εξασκούν πολύ στενό έλεγχο.

Μπορεί να λάμβαναν οι ίδιοι τις αποφάσεις που αφορούσαν τα παιδιά τους, ή να μην τους άφηναν το περιθώριο να διδαχθούν από τα λάθη τους, καταστέλλοντας την ελευθερία και την υγιή τους ανάπτυξης.

Αυτό δημιουργεί σε εξάρτηση κατά την ενήλικη ζωή, η οποία επισκιάζει τον δεσμό του παιδιού με τον γονιό. Είναι αναγκαίο το παιδί, μεγαλώνοντας, να έχει το αίσθημα της ανεξαρτησίας, σε ελεγχόμενα όρια, ώστε να μπορεί να διαμορφώσει υγιή σχέση με τον εαυτό του και τους άλλους.

Adblock test (Why?)

via enikos